Najpowszechniejsze objawy psychopatii u dzieci
W tym artykule chcielibyśmy przedstawić najpowszechniejsze objawy psychopatii u dzieci, które obejmują różne postawy i zachowania.
Główne objawy psychopatii u dzieci dotyczą sposobu, w jaki dziecko odnosi się do swojego otoczenia. Takie dziecko bywa dość trudne do zniesienia.
Psychopatię definiuje się jako zmiany behawioralne spowodowane zaburzeniami osobowości lub psychicznymi.
Zasadniczo oznacza to, że osoba cierpiąca na psychopatię, w tym przypadku dziecko, ma pełne zdolności umysłowe i fizyczne, ale nie przystosowała się odpowiednio do swojego otoczenia z powodu „awarii” w mózgu.
Chociaż słowo „psychopata” szokuje i na ogół kojarzy się z osobami dorosłymi, cechy „psychopaty” występują również u niemowląt. W rzeczywistości większość osób dorosłych o osobowości psychopatycznej wykazuje objawy od wczesnego dzieciństwa.
Trzeba jednak zauważyć, że psychopata nie zawsze jest szalonym i brutalnym człowiekiem; kryminalistą, jakich widzimy w filmach.
Może to być po prostu osoba, której brakuje empatii lub wrażliwości, co opiszemy poniżej.
Psychopatia dziecięca nie wpływa na zdolności poznawcze dziecka, ale ma negatywny wpływ na jego zdolności emocjonalne.
Najczęściej spotykane objawy psychopatii u dzieci
Jakie są objawy psychopatii u dzieci? Młode osoby cierpiące na pewien rodzaj psychopatii zwykle wykazują jeden lub kilka z następujących problemów behawioralnych:
- Są egocentryczne, niezdolne do dzielenia się, bardzo wymagające i nieelastyczne wobec rodziców
- Mają tendencję do nieposłuszeństwa. Jeśli zwracają na coś uwagę, zwykle robią to, ponieważ czują się zagrożone. Będą próbować uciec od zagrożenia.
- Nie wyrażają emocji. U dzieci emocje są bardzo widoczne. Jeśli dziecko prawie nigdy nie uzewnętrznia swoich reakcji na środowisko, może to być oznaką psychopatii.
- Odczuwają niewielką empatię. Mają trudności z identyfikowaniem i interpretowaniem emocji innych ludzi. Ponadto trudno będzie im zaangażować się w emocjonalną relację z drugą osobą.
- Są niewrażliwe. Nie odczuwają poczucia winy ani skruchy, ani też nie przepraszają za swoje złe zachowanie, które często wykorzystują do narzucenia dominacji, zarówno w postaci fizycznej, jak i słownej agresji.
Z drugiej strony, u nastolatków psychopatię zwykle sugeruje skłonność do buntowania się i łamania zasad.
Młodzi ludzie mogą nawet sięgnąć po szkodliwe substancje, takie jak alkohol, tytoń lub narkotyki. Jednak te postawy i działania nie muszą być wywołane psychopatią.
Diagnozowanie psychopatii dziecięcej
Jak już wcześniej zauważyliśmy, niektóre z tych zachowań mogą występować jako cechy osobowości dziecka. Natomiast objawy psychopatii u dzieci charakteryzują się ciągłością w czasie.
Powszechnie pojawiają się w wieku około 5 lat, gdy dziecko zaczyna rozszerzać swój krąg społeczny.
U dziecka, które nie ma osobowości psychopatycznej, złe zachowania i postawy znikają po poznaniu norm i wartości rządzących życiem społecznym.
Kara, zdaniem specjalistów, nie jest najlepszą drogą do osiągnięcia tego celu.
Psychopaci mają pełne zdolności umysłowe i fizyczne, ale ich przystosowanie do środowiska nie jest wystarczające.
U dzieci z psychopatią tak się nie dzieje. Głównym powodem jest to, że nie czują się winne z powodu tego, co robią.
Ich wrodzona agresywność sprawia, że wczuwanie się w ból innej osoby lub współczucie jej, nawet wobec najbliższych przyjaciół i rodziny, jest dla nich niezrozumiałe.
Pamiętaj: przemoc nie zawsze musi być fizyczna. Istnieje również przemoc psychiczna i werbalna.
Współczesne postępy technologiczne pozwalają nam mierzyć reakcje mózgu na określone bodźce, a tym samym pomóc nam w identyfikacji cech psychopatycznych poprzez pozytonową tomografię emisyjną.
Co powoduje psychopatię dziecięcą?
Podobnie jak wszystkie zaburzenia psychiczne, psychopatia nie ma wyjątkowej i specjalnej przyczyny. Przeciwnie, wymaga mówienia o kombinacji czynników.
Istnieją głównie trzy typy przyczyn wystąpienia cech psychopatycznych:
- Czynniki genetyczne: dzieci, których rodzice, dziadkowie lub inni bliscy krewni mają cechy psychopatyczne, przejawiają je częściej od innych dzieci. To samo dzieje się między bliźniakami.
- Czynniki biologiczne: uszkodzenie lub dysfunkcja mózgu mogą decydować o psychopatii nabytej. Również złe połączenie między ciałem migdałowatym (odpowiedzialnym za regulację emocji) a korą przedczołową może być kolejnym źródłem tego zaburzenia.
- Czynniki psychologiczne: istnienie wrażliwości psychicznej, aktywowanej przez specyficzne warunki środowiskowe, takie jak przemoc lub nadużycia, może prowadzić do pojawienia się zachowań psychopatycznych.
Jak reagować na objawy psychopatii u dzieci?
Terapia psychologiczna jest bardzo złożoną alternatywą dla tych przypadków, które według psychologów z University College London występują u jednego na sto dzieci.
Dzieje się tak dlatego, że sami pacjenci nie są w stanie prowadzić szczerej i otwartej komunikacji z innymi, zwłaszcza z kimś, kogo nie znają, takim jak terapeuta.
Jednak podjęcie intensywnego, trwałego leczenia psychologicznego w instytucji dysponującej odpowiednimi zasobami ludzkimi i zespołami interdyscyplinarnymi może pomóc.
To ostatnie jest ważne, ponieważ pozostawienie jednej osoby odpowiedzialnej za drugą, która cierpi na psychopatię może być bardzo wyczerpujące dla jej zdrowia psychicznego.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Halty, L., & Prieto-Ursúa, M. (2015). Psicopatía infanto-juvenil: Evaluación y tratamiento. Papeles del Psicólogo, 36(2), 117-124. https://www.redalyc.org/pdf/778/77839628005.pdf
- Vinet, E. V. (2010). Psicopatía infanto-juvenil: avances en conceptualización, evaluación e intervención. Terapia psicológica, 28(1), 109-118. https://scielo.conicyt.cl/scielo.php?pid=S0718-48082010000100010&script=sci_arttext
- Romero, E. (2001). El constructo psicopatía en la infancia y la adolescencia: del trastorno de conducta a la personalidad antisocial. Anuario de psicología/The UB Journal of psychology, 32(3), 25-49. https://www.raco.cat/index.php/AnuarioPsicologia/article/download/61585/88446
- Aberastury, A., Dornbusch, A., Goldstein, N., Knobel, M., Rosenthal, G., & Salas, E. (1987). Adolescencia y psicopatía. La adolescencia normal. Un enfoque psicoanalítico, 110-126.
- López-Romero, L., Romero, E., & ángeles Luengo, M. (2011). La personalidad psicopática como indicador distintivo de severidad y persistencia en los problemas de conducta infanto-juveniles. Psicothema, 23(4), 660-665. https://www.unioviedo.net/reunido/index.php/PST/article/view/9141