Moje dziecko ciągle płacze - co mogę zrobić?
Płacz to jeden z głównych sposobów wyrażania uczuć przez niemowlęta i małe dzieci. Jeśli dziecko ciągle płacze, zazwyczaj próbuje zwrócić na siebie Twoją uwagę i otrzymać pomoc, gdy jej potrzebuje.
Wielu rodziców często zastanawia się, dlaczego ich dziecko ciągle płacze bez wyraźnego powodu.
Poniżej przedstawimy kilka powodów, podpowiedzi i łatwych rozwiązań możliwych problemów.
Każde dziecko przechodzi przez fazę rozwoju, w której przeważa płacz.
Główne przyczyny płaczu
Niemowlęta i małe dzieci często narzekają i płaczą, gdy są głodne i śpiące, bo są bardzo wyczulone na te dwie niedogodności.
Istnieją również inne przyczyny. Dziecko może płakać:
- Gdy zauważy, że rodzice poświęcają mu uwagę jedynie wtedy, gdy płacze.
- Gdy płacz staje się doskonałym sposobem na osiągnięcie wszystkiego, czego chce w każdym momencie. Rodzice miękną, gdy w oczach malucha pojawiają się łzy i koniec końców dają dziecku wszystko, czego pragnie.
- Jeśli odczuwa dyskomfort fizyczny. Częsta zmiana pozycji dziecka jest kluczowa, by uniknąć uciążliwych podrażnień i sprawnie pomóc mu zachować higienę i czystość.
- Gdy odczuwa ból. W tym momencie dziecko znajduje się w stanie ciągłego przyzwyczajania się i często może odczuwać ból. Dzieci płaczą często, gdy odczuwają ból związany z układem pokarmowym, na przykład przy gazach, kolkach lub zaparciach.
- Gdy czuje się samotne. Chociaż wszystko może być w porządku pod względem fizycznym, maluch może potrzebować poświęcenia mu większej uwagi, czułości i ochrony ze strony otaczających go osób, a zwłaszcza rodziców.
Co robić, gdy dziecko dużo płacze z każdego powodu
To całkowicie normalne, że na początku nie będziesz wiedziała, co zrobić, gdy dziecko co chwilę płacze.
Oto kilka podpowiedzi, które mogą okazać się pomocne i poprawić sytuację zarówno dla Ciebie, jak i maluszka.
- Postaraj się rozpoznać płacz dziecka i dopasować go do przyczyny, zwracając uwagę na kontekst i sytuację.
- Jeśli nie możesz się nim zająć w danym momencie, postaraj się dać mu znać, że masz świadomość, że Ciebie potrzebuje i będziesz przy nim tak szybko, jak to możliwe.
- Jeśli dziecko uczy się mówić, poproś je, by powiedziało Ci, co się dzieje, używając słów.
- Odpowiadaj na jego płacz w zróżnicowanych sposób: używając pełnych miłości gestów, pocałunków, przytulania lub motywujących słów.
Płacz i etap naśladowania
Każde dziecko w określonym momencie rozwoju przechodzi przez etap, w którym bardziej niż zazwyczaj naśladuje innych.
Zazwyczaj ma on miejsce dość wcześnie, jeszcze w okresie niemowlęcym, i trwa do drugiego lub trzeciego roku życia.
W tym czasie dziecko często naśladuje innych gdy śmieją się lub płaczą. Można powiedzieć, że takie emocje stają się zaraźliwe, a zachowanie może powstrzymać jedynie dojrzałość wewnętrzna.
Takie zachowanie jest przewidywalne u dzieci w określonym wieku. Nie masz czym się martwić – zniknie wraz z wiekiem i rozwojem malucha.
To całkowicie normalne, że na początku nie będziesz wiedziała, co zrobić, gdy dziecko co chwilę płacze.
Płacz i rozpoczęcie nauki w szkole
Jednak jeśli takie zachowanie trwa dłużej, niż powinno, na przykład przeciąga się na okres szkolny, powinnaś zacząć bacznie obserwować dziecko.
Na tym etapie życia płacz może mieć różne przyczyny: problemy w szkole, kłótnia z rodzeństwem lub przyjaciółmi, lub coś, co nie podoba się maluchowi.
W takim przypadku musisz wykazać się cierpliwością i wiedzieć, co niepokoi dziecko przez krótki okres.
Innymi słowy, musisz ocenić sytuacje, które prowadzą do płaczu oraz to, jak często występują.
Płacz i nadwrażliwość
Ostatnie, a zarazem najbardziej ekstremalna, przyczyna to nadwrażliwość. Nadwrażliwe dzieci są bardzo uważne, tak bardzo, że ekscytują się każdym bodźcem.
Z tego powodu mają o wiele bogatszą wyobraźnię i kreatywność.
Najlepszy sposób, by pomóc nadwrażliwemu dziecku, to danie mu możliwości wyrażania jego wewnętrznych uczuć.
Bardzo istotne jest, by pokazywał to, co czuje, światu zewnętrznemu. Aby mu w tym pomóc musisz usunąć każdą możliwą barierę.
Etap życia, podczas którego dziecko płacze bez powodu jest przejściowy. W tym momencie osoba rodzica staje się kluczową podporą, która zadba o zapobieganie nieprzyjemnym i niewygodnym sytuacjom dla rodziny i, przede wszystkim, dla dziecka.
Wzory zachowań pokazują dziecku, kiedy powinno być w stanie zachować spokój i wytłumić płacz. Należy je tego nauczyć, by było w stanie bezboleśnie przejść przez ten etap.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Cardozo, S. Y. C., Cardozo, E. C., & Acevedo, E. A. P. (2018). El arte en un acto sensible: El niño en procesos creativos. Calle 14 revista de investigación en el campo del arte, 13(23), 186-196.
- de Cock, E. S., Henrichs, J., Rijk, C. H., & van Bakel, H. J. (2015). Baby please stop crying: An experimental approach to infant crying, affect, and expected parenting self-efficacy. Journal of Reproductive and Infant Psychology, 33(4), 414-425. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02646838.2015.1024212
- Long, T., & Johnson, M. (2001). Living and coping with excessive infantile crying. Journal of advanced nursing, 34(2), 155-162. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1046/j.1365-2648.2001.01740.x
- Jones, S. (1992). Crying baby, sleepless nights. Houghton Mifflin Harcourt.
- Illingworth, R. S. (1955). Crying in infants and children. British medical journal, 1(4905), 75. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2060770/
- Hiscock, H., & Jordan, B. (2004). 1. Problem crying in infancy. Medical journal of Australia, 181(9), 507-512. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.5694/j.1326-5377.2004.tb06414.x