Dziecko boi się spać poza domem - co możesz zrobić?

Jeśli dziecko boi się spać poza domem, to bardzo często wiąże się to z głęboko zakorzenionymi nawykami i rutynami związanymi z udawaniem się na nocny spoczynek w domu. Klucz do pokonania tego lęku polega na stopniowym zwiększaniu autonomii malucha, bez zmuszania go do czegokolwiek.

Małe dzieci często obawiają się spać poza domem. Ten lęk pojawia się w wieku dwóch lat i może trwać do szóstego, a nawet ósmego roku życia. Dziecko boi się spać poza domem, podobnie jak może bać się ciemności lub oddzielenia od rodziców – to obawy, które często dręczą maluchy.

To etap, na którym dziecko jest bardzo związane z rodzicami i cały czas szuka poczucia bezpieczeństwa, które może uzyskać jedynie od nich lub najbliższych członków rodziny. Właśnie dlatego sen poza domem jest taki przerażający.

Dzieci są bardzo mocno związane z wytworzonymi w nich nawykami i najbliższym otoczeniem. Są przyzwyczajone do spania we własnym pokoju i powtarzającego się harmonogramu snu. Nic dziwnego, że gdy zmienisz takie przyzwyczajenia i Twój maluch będzie musiał spać w nowym miejscu poza domem, może czuć się nieswojo . 

Co możesz zrobić, gdy Twoje dziecko boi się spać poza domem?

Aby sen poza domem stał się prawdziwą przygodą dla malucha, powinnaś przede wszystkim pozwolić mu wyrazić swoje obawy i zadać nurtujące go pytania. Odpowiadaj na każde z nich ze spokojem i cierpliwością . 

Upewnij się, że Twoje dziecko wie, co może robić, gdy jest samo i postaraj się podsycić jego entuzjazm, aby stał się silniejszy od leku przed snem poza domem . Pamiętaj, aby kłaść nacisk na jego ulubione zabawy.

Bardzo ważną rolę odgrywa komunikacja z dzieckiem. Problemy związane z lękiem przed snem poza domem nie znikną same z siebie. Przejmij kontrolę nad sytuacją i zachęć dziecko, by pomogło Ci w pakowaniu rzeczy na noc spędzoną poza domem.

Nie pozwól maluchowi na ucieczkę przed tym wydarzeniem. Zachowaj stanowczość i nie daj się przekonać do zmiany decyzji. Bądź cierpliwa. Nie naciskaj na dziecko, bo możesz jedynie napotkać jeszcze większy opór z jego strony . 

Unikaj pocieszania dziecka. Mówienie mu, że wszystko będzie dobrze, może sprawić, że sama zaczniesz wątpić w decyzję, którą podjęłaś. Nie mów mu co dokładnie powinno robić. Poproś, aby spróbowało nawiązać nowe przyjaźnie i dobrze się bawić.

Pierwsza noc poza domem: jak pomóc dziecku?

Warto udać się z dzieckiem do domu przyjaciela, w którym będzie nocowało. To pomoże mu odnaleźć się w nowej sytuacji i zmniejszy strach.

Daj dziecku możliwość wyboru, aby wiedziało, że nie będzie pozostawione same sobie. Uświadom mu, że jeśli poczuje się źle albo pojawi się jakikolwiek problem, to może zadzwonić do Ciebie korzystając z telefonu rodziców przyjaciela. Może także użyć własnego telefonu komórkowego, jeśli oczywiście już go ma.

Musisz być świadoma, że nie ma idealnego wieku, aby dziecko zaczęło sypiać poza domem. To ono zdecyduje, czy nadszedł już czas na ten krok. Może zacząć prosić o to, aby wybrać się na nocowanie czy kemping u kolegi w ogrodzie. Jednak powinnaś na to pozwolić jedynie wtedy, gdy będzie już okazywało wystarczającą samodzielność w Waszym domu.

Aby pomóc dziecku spędzić jego pierwszą noc poza domem, wzmocnij jego odruchy warunkowe, upewnij się, że czuje się bezpiecznie oraz pomóż mu stawić czoło lękom i pokonać je. Tylko to pomoże mu poczuć się bezpiecznie, dzięki czemu będzie gotowe by spać poza domem.

Co zrobić, gdy pojawią się łzy?

Chociaż maluch cieszy się na myśl o nocowaniu poza domem, to może zdarzyć się, że wszystko nie będzie aż tak kolorowe. Pamiętaj, aby nie reagować przesadnie i kontrolować poziom zamartwiania się. Jeśli o to nie zadbasz, Twoje dziecko z pewnością wyczuje, że jesteś zdenerwowana i nie będzie czuło się bezpiecznie.

Jeśli maluch nie może przestać płakać, oznacza to, że nie jest jeszcze gotów na takie doświadczenie. Dzieci potrzebują czasu, aby przyzwyczaić się do nowych sytuacji. Nie każ mu przechodzić przez coś, co może wywołać traumę. Takie zachowanie nie pomoże, gdy dziecko boi się spać poza domem.

Z powyższego stwierdzenia wynika jasno, że dziecko musi stopniowo przyzwyczajać się do przebywania bez Ciebie. Poczekaj, aż samo poprosi o nocowanie poza domem, a przynajmniej nie będzie stawiało zbyt dużego oporu.

To doświadczenie z pewnością będzie cenne dla malucha i pomoże mu rozwijać samodzielność oraz wzmacniać więzi międzyludzkie. Nauczy się tolerancji i dzielenia się z innymi, jak również działania w grupie. To bezcenne umiejętności, które z pewnością będą kluczowe w jego dalszym życiu.