Napad złości u dziecka - jak sobie z nim radzić i jak reagować poprawnie?

Napad złości u dziecka to jedno z najtrudniejszych do rozwiązania zachowań dla rodziców. W tym artykule przedstawimy szereg wskazówek, jak najlepiej radzić sobie z gniewem malucha.

Dzieci czasami mogą czuć się przytłoczone lub sfrustrowane. Brak wiedzy o tym, jak radzić sobie z emocjami, może spowodować eksplozję w epizodach gniewu. Większość dzieci cierpi na napady złości od najmłodszych lat. Czasami może to spowodować, że będą zachowywać się agresywnie.

Rozpoznanie gniewu dziecka nie jest zadaniem bardzo trudnym. Jednak czasami przyjmujemy napad złości u dziecka jako normalne zdarzenia, nie zdając sobie sprawy, że mogą później powodować problemy. Oto kilka wyraźnych oznak tego, kiedy zwykły napad złości staje się czymś więcej niż pokazem gniewu.

Jak rozpoznać napad złości u dziecka?

• Mogą powodować problemy w szkole.
• Ich gniew i agresja dotyka ludzi w rodzinie.
• Ich zachowanie jest niebezpieczeństwem dla nich samych i dla ludzi wokół nich.
• Problem pojawia się, kiedy ich napady złości trwają długo i stają się stałym mechanizmem obronnym.
• Ich agresja osiągnie etap, w którym nie potrafią już kontrolować samych siebie.
• Ich zachowanie zakłóca ich osobowość i uniemożliwia nawiązanie relacji z innymi. Mogą również zostać wykluczeni z działań takich jak gry lub urodziny innych dzieci.

Gniew i cierpienie

Udowodniono, że złość dziecka jest oznaką ich cierpienia. Ich gniew i agresywność to mechanizmy obronne przed światem i przed samym sobą.

Pierwszym krokiem do zrozumienia gniewu dziecka jest rozpoznanie przyczyn i warunków, które sprawiają, że dziecko zachowuje się w ten sposób. Jest wiele rzeczy, które mogą wywołać to uczucie. Oto kilka przykładów:

Zaburzenie nadpobudliwości psychoruchowej

Coraz więcej ludzi wykazuje objawy ADHD. Są to dzieci, które są impulsywne i nadpobudliwe i mają szczególne trudności jeśli chodzi o kontrolowanie swojego zachowania.

Dzieci, u których zdiagnozowano to zaburzenie, nie są w stanie skoncentrować się na codziennych zadaniach.

Jednak posiadanie tych objawów nie stanowi bezpośredniej diagnozy ADHD. Ten symptom może czasami zostać przeoczony, a to prowadzi do notorycznego agresywnego zachowania.

Niepokój

Większość zbuntowanych i wściekłych dzieci cierpi z powodu silnego niepokoju, który nie został jeszcze zidentyfikowany.

Ich zachowanie polega na kamuflowaniu uczuć i emocji. Pokazuje ich trudność w radzeniu sobie ze stresującymi sytuacjami. Najjaśniejszą oznaką niepokoju jest, gdy próbują uciec z powodu straszliwego lęku, który ich dopada.

Trauma lub zaniedbanie

Wyniki złego zachowania w szkole lub w domu.

Trudności związane z percepcją zmysłową

Niektóre dzieci mają trudniejszy czas przetwarzania informacji sensorycznej otaczającej ich przestrzeni. Jeśli uważasz, że Twoje dziecko jest szczególnie wrażliwe lub nie wykazuje żadnej reakcji na symulacje, może to być przyczyną poważnego niepokoju, który został niezauważony.

Na przykład mogą czuć się przytłoczeni wszystkim co ich otacza. Ważne jest, aby rozwiązać ten problem tak szybko, jak to możliwe, aby zapobiec wystąpieniu chronicznego problemu.

Autyzm

Dzieci, które są w spektrum autyzmu, mogą również cierpieć z powodu kryzysu emocjonalnego.

Może Twoje dziecko nalega na rutynę, która sprawia, że czuje się bardziej komfortowo. Zaburzenie to może wpływać na zdolność dziecka w komunikowaniu się i przekazywaniu swoich uczuć.

Jak pomóc mojemu dziecku?

Rodzice są pierwszymi, którzy mogą kształtować zachowanie dziecka. Poniżej znajdują się wskazówki, jak radzić sobie z gniewem dziecka:

• Pomóż im poznać świat.
• Niech widzą, że możesz pozwalać na jakiekolwiek uczucia, ale nie na zachowanie. Oznacza to, że mogą się złościć, ale nie powinni wyładowywać tego gniewu na innych.
• Naucz je wytycznych dotyczących radzenia sobie ze stresem. Ćwiczenia, czytanie, myślenie o rzeczach pozytywnych mogą być metodami relaksacyjnymi.
• Naucz ich oddychać głęboko, gdy są zdenerwowani.

Podsumowując, napad złości u dziecka nie zawsze jest związany wyłącznie z metodą jego wychowania. Musimy pomóc im kontrolować ich impulsy, aby zapobiec większym problemom w przyszłości.