Nadpobudliwe dziecko - w jaki sposób mu pomóc?

Nadpobudliwość u dzieci wydaje się obecnie prawie normalnym zaburzeniem. Coraz częściej słyszy się rodziców i nauczycieli narzekających na nadpobudliwe dziecko.

Przytaczane są różne teorie mające wyjaśnić te zaburzenia zachowania, jedną z nich jest nadmierne spożycie napojów zawierających kofeinę. W rezultacie tego, ilość konsultacji z psychologami i psychiatrami, wzrosła znacząco.

Warto się jednak dobrze zastanowić zanim uznamy naszego maluszka jako nadpobudliwe dziecko. Może to pociągać za sobą wiele problemów dla Twojego podopiecznego.

Nie ma większego problemu z tym, aby mieć naprawdę nadpobudliwe dziecko lub ucznia, jeśli tylko otrzyma odpowiednie leczenie.

Jeśli jednak dane dziecko nie jest odpowiednio prowadzone, może skończyć się tym, że stworzymy sfrustrowanego, niepewnego siebie i zestresowanego człowieka.

Nadpobudliwe dziecko – kilka porad

Niespokojne dzieci

Dziecko, które ciągle biega bez przerw lub wierci się stale podczas długiej podróży, niekoniecznie musi być nadaktywne. Zaburzenia behawioralne objawiają się inaczej.

Wiele dzieci, z natury, jest niespokojnych, hałaśliwych, lubi biegać, wspinać się i dotykać wszystkiego, co widzą – to normalne.

To samo dzieje się z nauczycielami. Tracą cierpliwość, ponieważ ich klasa ma pięć, sześć lub siedem niespokojnych dzieci. Mogą się zdenerwować i wezwać rodziców i zasugerować konsultację z terapeutą.

Jak zachowuje się nadaktywne dziecko?

Z drugiej strony, nadpobudliwe dziecko to maluszek z nieustannym pobudzeniem, które utrudnia rozwój normalnych postaw dla dzieci w jego wieku.

Oto niektóre cechy charakterystyczne:

• Wykazują problemy z uczeniem się.
• Nie przestrzegają zasad, niezależnie od tego czy są to reguły rodzinne czy zasady gry na podwórku. Powoduje to problemy związane z relacjami z innymi dziećmi.
• Bardzo trudno jest im czekać na coś lub być cierpliwym.
• Działają bezmyślnie i są impulsywne.
• Spędzają cały dzień w ruchu. Wpadają w drzwi i rzucają przedmiotami.
• Nie są w stanie skupić swojej uwagi i ciągle przeskakują z jednego tematu do drugiego. Wydaje się, że nic ich nie interesuje.

W przypadku tych dzieci nie warto się denerwować. Nie ma sensu wielokrotnie prosić, aby milczały lub kończyły swoje zadania zanim wstaną od biurka.

Wydaje się, że słuchają, ale za kilka minut robią dokładnie to czego im zabroniłaś. Te objawy nadpobudliwości są nazywane technicznie “zaburzeniem nadpobudliwości psychoruchowej” lub “ADHD“.

Jak pomóc dziecku z ADHD

Codzienne panowanie nad nadpobudliwością dzieci jest sporym wyzwaniem dla dorosłych odpowiedzialnych za opiekę nad nimi i ich edukację.

1. Po pierwsze, dorosły powinien zrozumieć, że nadaktywność nie jest dobrowolna. Dziecko nie porusza się ciągle celowo. Ono nie jest w stanie się kontrolować. Tak więc konieczne jest, aby opiekun miał to na uwadze i pomagał dziecku zmienić swoje zachowanie z właściwą postawą.
2. Postanowienia, nagrody i pozytywne wzmocnienie osiągnięć są przydatnymi technikami. Na przykład: “jeśli będziesz siedzieć podczas jedzenia przez cały tydzień, dostaniesz tę zabawkę którą naprawdę chcesz.” Śledź sukcesy dziecka z dnia na dzień i odpowiednio nagradzaj nagrodami.
3. Celem jakiejś zabawy może być pozostawienie dziecka siedzącego w jednym miejscu na dłużej niż trzy minuty. Następnie zwiększ ten czas do pięciu minut, a następnie ośmiu i kontynuuj aż osiągniesz cel.
4. Zarządzaj uwagą dziecka. Aby pomóc mu skupić uwagę na zadaniu, dobrze jest powtórzyć głośno każdy z kroków które powinien wykonać. W ten sposób będzie w stanie powtórzyć to tyle razy ile będzie trzeba. Zawsze powtarzaj to głośno. Krok po kroku dziecko będzie mogło kierować się postępując zgodnie z instrukcjami w swojej głowie.
5. Ogranicz dziecku spożycie napojów zawierających kofeinę i cukier. Wpływ takich napojów na nadpobudliwość jest ciągle badany. To prawda, że kofeina i nadmiar cukru działają jako środki pobudzające. Dlatego wywołują poruszenie i utrudniają uspokojenie.

Silna więź rodzinna jest ważna, aby pomóc nadaktywnemu dziecku. Rodzice zapewniają dzieciom fundamenty do budowania swoich wartości. Zachowanie nadpobudliwego dziecka w dużej mierze zależy od jego rodziców.