Grożenie dziecku – dlaczego jest złe i jak przestać to robić

Bycie rodzicem to skomplikowana praca, do której nikt nie napisał uniwersalnego podręcznika. Jedno jest pewne – grożenie dziecku jest błędem. Z tego powodu omawiamy techniki, które są skuteczniejsze dla wychowania zdrowych i emocjonalnie zrównoważonych dzieci niż metoda wykorzystująca groźby.

Grożenie dziecku mające na celu wywołanie strachu czy lęku w celu uczenia dobrego zachowania to zła praktyka.

„Jeśli w tej chwili nie pozbierasz tych zabawek, nigdy więcej nie kupię Ci nowych”. Tego typu grożenie dziecku to jeden z powszechnych sposobów skłonienia dziecka do wykonania naszych poleceń. Dlaczego tego rodzaju metody wychowawcze są szkodliwe i jak ich unikać?

Jakie skutki wywołuje grożenie dziecku?

Wielu rodziców decyduje się na grożenie dziecku. Problem polega na tym, że dzieci szybko zdają sobie sprawę z tego, że ich rodzice nie dotrzymują swoich obietnic – lub że spełniają swoje groźby.

Wiele gróźb jest nierealistycznych. Ich wykonanie byłoby trudne lub niemożliwe. Rzucanie pustych gróźb może doprowadzić do sytuacji, w której dziecko straci szacunek dla autorytetu rodziców.

Zamiast wpadać w tę pułapkę, rodzice powinni opracować inne strategie wychowawcze. Najlepsze są te, które opierają się na zrozumieniu tego, jak działa mózg dziecka.

Strategie te pomagają w skutecznym wychowywaniu dzieci i nie przewidują takich zachowań jak grożenie dziecku. Poza tym unikanie pustych gróźb sprawia, że Twoje dzieci będą postrzegać Cię jako pozytywną i życzliwą, a nie jako negatywną, autorytarną postać.

Dlaczego grożenie dziecku jest błędem?

Grożenie dziecku mające na celu wzbudzanie strachu przed wykonywaniem pewnych czynności jest błędem. W dłuższej perspektywie może to nawet przynieść efekt przeciwny do zamierzonego. Dlatego:

• Grożenie dziecku tworzy atmosferę niepewności i nieufności w rodzinie.
• Jest to autorytarny styl rodzicielski, który jest sprzeczny z nowoczesnymi stylami edukacji.
• Grożenie dziecku sprzyja narastaniu przemocy w domu.
• Zdradza niespójność między tym, co rodzice mówią, a tym, co robią.

Grożenie dziecku niesie poważne konsekwencje

Grożenie dziecku nie jest dobrym narzędziem wychowawczym. Chociaż może się wydawać, że są to tylko puste słowa, w rzeczywistości jest to wyraźna demonstracja przemocy psychicznej. Czasami groźbom towarzyszą krzyki, które mogą wpływać na zachowanie dzieci i ich zdrowie psychiczne.

Niektóre z konsekwencji nadużywania gróźb to:

• Dzieci nie ponoszą odpowiedzialności za swoje czyny. Będą reagować na groźby, ale tylko w celu uniknięcia kary lub utraty korzyści lub nagrody.
• Rodzice stają się mniej wiarygodni w oczach swoich dzieci. Dzieje się tak, ponieważ w chwilach gniewu rzucają groźby tak duże, że ich zrealizowanie jest niemożliwe.
• Dzieci tracą pewność siebie. Kiedy rodzice rzucają groźby, dzieci zaczynają obawiać się reakcji i nie rozwijają własnych kryteriów i samokontroli.
• Dzieci cierpią na stres, który nie jest korzystny dla ich rozwoju emocjonalnego.

Grożenie dzieciom pokazuje jedynie, że rodzicom brakuje innych zasobów do sprawowania opieki nad dziećmi.

3 skuteczne taktyki

Aby rodzic w oczach dziecka był postacią posiadającą władzę, to, co mówi, musi być spójne z tym, co faktycznie robi.

• Nie powołuj się na drastyczne konsekwencje. Nie będą one skuteczne. Twoje dziecko wie, że nie będziesz w stanie tego przestrzegać.
• Nigdy nie składaj obietnic, których nie możesz zrealizować.
• Dotrzymuj swoich obietnic, niezależnie od tego, czy są one pozytywne czy negatywne.

Jak wychowywać dzieci bez rzucania gróźb

Kiedy rodzice wykorzystują groźby, aby próbować kształtować zachowania swoich dzieci, pokazuje to jedynie, że brakuje im innych zasobów do sprawowania opieki nad dziećmi. Ten styl wychowywania dzieci jest oznaką problemów w ustalaniu granic i słabych relacji rodzinnych.

Mając to na uwadze, unikaj powszechnych, ale nieskutecznych technik wychowawczych, takich jak:

• Wykłady
• Manipulacja i szantaż
• Przemoc werbalna lub fizyczna
• Nadużywanie nagród i kar

Zamiast tego naucz dzieci, że popełnianie błędów jest normalne. Pomóż im uczyć się i poprawiać błędy. Pokaż im, że żaden błąd nie jest wystarczająco duży, aby rodzice przestali je kochać.

Nie oznacza to, że należy przestać uczyć dzieci dyscypliny. Grożenie dzieciom to błąd, który przynosi negatywne konsekwencje zarówno w perspektywie krótko jak i długoterminowej. Dlatego lepiej spróbować zrozumieć własne dziecko i nauczyć je wykonywać różne akcje z własnej chęci, a nie ze strachu przed możliwymi konsekwencjami.