Rysunki dzieci i ich znaczenie - musisz to wiedzieć!
Rysunki dzieci opisują to, co one czują i obserwują. W tym artykule wyjaśnimy dlaczego nie są to po prostu nic nie znaczące gryzmoły.
Rysunki dzieci zwykle zaczynają się pojawiać po ukończeniu 18 miesiąca życia, kiedy maluchy zaczynają gryzmolić i używać tego jako środek wyrazu swoich emocji. Najmłodsi bawią się rysując linie, które mogą wydawać się przypadkowe. Dla nich jednak stanowią dzieła sztuki jako produkt ich myśli i idei.
Rysunki dzieci to wyraz ich emocji
Znaczenie gryzmolenia dzieci polega na aktywowaniu ich wyobraźni i umiejętności motorycznych od najmłodszych lat. Korzystne dla dzieci jest rozwijanie ich uzdolnień i umiejętności. Zapewnia również zabawny sposób wyrażania swoich emocji.
Kiedy dzieci zaczynają malować różnorakie kształty na kartkach, mają one tendencję do bycia totalnie niezwiązanymi ze sobą, niekontrolowanymi i są umieszczone impulsywnie.
Gryzmoły te znajdują się na całej kartce po to, aby osłonić przestrzeń, którą dzieci mają do dyspozycji. To ich niesamowicie bawi i zapewnia im rozrywkę. Wspiera także pojawienie się pierwszych etapów rozwoju artystycznego.
Wraz z ich dojrzewaniem, umiejętności dzieci wzmacniają się, dzięki czemu zdobywają nowe zdolności ulepszania swoich gryzmołów.
Używają więcej kolorów, a linie są bardziej zdefiniowane i prostsze. Kiedy zaczyna się szkolna rutyna, poprawiają to, czego nauczyli się w domu, dzięki większej liczbie lekcji plastyki o różnych technikach malowania.
Kiedy dzieci odczuwają ciekawość sięgając po nowy kolor kredki, nie wahaj się im go podać i naucz, aby trzymały ją poprawnie.
W ten sposób mogą zacząć rysować swoje pierwsze artystyczne linie i skakać w świat rysunku, który z pewnością zaowocuje niezapomnianymi obrazami dla Ciebie, jako matki oraz dla nich.
Rysunki dzieci – rodzaje i ich znaczenie
Początkowa faza rysowania lub pisania dzieci zaczyna się w pierwszych dniach, kiedy dziecko chwyta kredkę i próbuje nią rysować na papierze. Wtedy zaczyna się proces koordynacji ruchowej i mózgowej.
Losowe pisanie
Jest to funkcja motoryczna obserwowana u dzieci w wieku około 20 miesięcy, znana również jako niechlujne pisanie. Charakteryzuje się szkicami lub śladami ołówków lub kredek, które nie mają żadnego porządku ani znaczenia. Dzieci podczas pisania mogą korzystać z jednego lub kilku wyżej wymienionych materiałów.
Na tym etapie dzieci odczuwają nudę podczas standardowego rysowania i używają swoich gryzmołów. Wszystko to po to, aby pokazać swój nowy język i sposób komunikowania się. Ponadto, zaczynają rozpoznawać różne przybory, których używają.
Ta faza ma ogromne znaczenie, ponieważ pobudza ich zdolności motoryczne i zwraca uwagę na środowisko. W konsekwencji wszystko to znajdzie odzwierciedlenie na papierze.
Kontrolowane pisanie
Jest to poziom percepcyjny przejawiający się u maluchów w wieku od 20 do 30 miesięcy. Od tego momentu rysunki dzieci nabierają kształtów, dzieci lepiej trzymają ołówki lub kredki. Można również zauważyć, że ich ruchy podczas rysowania stają się łagodniejsze i bardziej precyzyjne.
Linie są dłuższe i bardziej dokładne. Dzieci starają się wypełnić całą stronę grafiką.
Na tym poziomie zauważalna jest obecność uczenia kinestetycznego. Oznacza to, że potrafią używać swoich ciał do wyrażania własnych pomysłów.
Bardziej wyraźnie obserwują otaczający świat, aby wyrazić go na kartce papieru. To wtedy zaczynają rysować okręgi, punkty i przecinać linie.
“Polepszenie zdolności plastycznych dzieci polega na aktywacji ich wyobraźni i umiejętności motorycznych już od najmłodszych lat.”
To się nazywa “bazgroły”!
Znany również jako etap reprezentacji, waha się od 30-48 miesięcy. W tej fazie dzieci mają już lepsze opanowanie swoich umiejętności motorycznych i są w stanie wyjaśnić co rysują.
Ogólnie mówiąc na kartkach szkicują to, co obserwują lub czują, nawet jeśli to, co rysują, nie przypomina rzeczywistości.
Podczas tej fazy dzieci zaczynają wybierać przybory i kolory, które będą używać do malowania ich arcydzieł.
Dzieci zaczynają bardziej skupiać się na swoich rysunkach oraz liczą na pozytywne reakcje ze strony dorosłych, którzy podziwiają ich twórczość. Dlatego niezwykle ważne na tym etapie jest zachęcanie do pracy, dobre słowo i pochwała.
Etap wstępnego schematu
Ten etap waha się pomiędzy 3 a 7 – latkami. Podczas niego dzieci zaczynają rysować różne obiekty, ludzi i zwierzęta, które widzą na co dzień.
Te rysunki dzieci są trochę bardziej zrozumiałe, chociaż postacie ludzkie to zazwyczaj koło które ma być głową i dwie linie, które stanowią ciało. Wiele dzieci również rysuje palce i włosy.
Kiedy zaczną chodzić do szkoły, z pewnością wykorzystają swój potencjał artystyczny na lekcjach plastyki w klasie.
Tam będą manifestować pomysły, dzielić się nimi z rówieśnikami i mieć lepszą wizję świata dziecięcego. Źródła ich twórczości będą się różnić i co chwilę zmieniać. Dzięki temu w pełni rozwiną swoje umiejętności motoryczne.
Co dalej?
Kolejne etapy to: etap schematyczny, który odbywa się między 7 a 9 rokiem życia, oraz etap przejściowy, który ma miejsce w wieku od 9 do 14 lat.
W tym drugim przypadku pojawiają się bardziej doskonałe bazgroły, które przypominają bardziej rysunki. Podczas tych etapów dzieci otwarcie demonstrują swoje umiejętności za pomocą szkiców i kombinacji kolorów.
Podsumowując, rysunki dzieci są bardzo ważne, ponieważ umiejętność ta pobudza mózgowe zdolności motoryczne. W przyszłości pomoże im to wyrazić swoje uczucia i emocje poprzez różnorodne kompozycje artystyczne, takie jak szkicowanie, czy też malowanie.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Berhard, N. (2006). Cómo interpretar los dibujos de los niños.
- Donzino, G. (2006). Interpretar dibujos. http://dspace.uces.edu.ar:8180/xmlui/handle/123456789/92
- Salsa, A. M., & Gariboldi, M. B. (2018). Experiencia con símbolos y comprensión de dibujos en niños pequeños de distintos contextos socioeconómicos. Avances en Psicología Latinoamericana, 36(1), 29-43. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=6231491