Mowa matczyna: co powinnaś o niej wiedzieć?
Rodzice często zmieniają swój sposób mówienia, gdy rozmawiają z niemowlakami. Ten fenomen jest określany jako mowa matczyna. Przeczytaj dzisiejszy artykuł, aby dowiedzieć się więcej na ten temat.
Prawdopodobnie wielokrotnie zwróciłaś uwagę na sposób, w jaki dorośli rozmawiają z niemowlętami i małymi dziećmi. Zmieniają choćby intonację i ekspresyjność. Taki sposób mówienia to mowa matczyna.
Należy pamiętać, że język mówiony to umiejętność, którą dzieci rozwijają stopniowo przez kilka lat. Tym samym sposób, w jaki rodzice komunikują się z dziećmi stanowi istotny czynnik w poznawaniu i nauce mowy. W poniższym tekście przyjrzymy się bliżej mowie matczynej.
“Nauka jest jak wieża. Musisz ją budować krok po kroku.”
–Lew Wygotski–
Mowa matczyna i jej cechy charakterystyczne
Termin mowa matczyna odnosi się do sposobu, w jaki osoby dorosłe – a nawet dzieci powyżej szóstego roku życia – dopasowują własny język podczas rozmowy z młodszymi dziećmi. Ten rodzaj wyrażania siebie charakteryzuje odpowiednia modulacja trzech podstawowych aspektów języka mówionego:
- Czasu trwania,
- Intensywności,
- Częstotliwości.
Według terapeuty mowy Marca Monforta najważniejsze cechy mowy matczynej to:
- Wolne tempo mówienia.
- Wyższy głos.
- Wyraźna wymowa.
- Ekspresyjna intonacja.
- Krótkie i proste zdania.
- Redundancje, częste powtarzanie wypowiedzi w części lub w całości.
- Ograniczona liczba słów, wybieranie zazwyczaj najprostszej składni i używanie zdrobnień.
- Ciągłe odnoszenie się do kontekstu.
- Język niewerbalny z wykorzystaniem gestów i naśladowaniem, który towarzyszy językowi mówionemu.
“Dorośli muszą dopasować się do dzieci a nie na odwrót. Spraw, aby rozmowa z maluchami była prosta i nieskomplikowana. Upewnij się, że Ciebie rozumieją.”
Mowa matczyna: jaki jest jej cel?
Mowa matczyna jest wykorzystywana w celu dostosowania języka do określonych wymagań i tempa rozwoju maluszków. Dzięki niej otrzymują bogate, odpowiednie i zróżnicowane modele językowe.
Takie dopasowanie ma wytworzyć skuteczne i komunikacyjne zrozumienie po stronie dziecka. Tym samym dostarcza podstawowej pomocy w imitowaniu i nauce języka mówionego.
Jak już wspomnieliśmy wcześniej, do dzieci mówi się zazwyczaj w sposób prosty i powolny, zwracając szczególną uwagę na wymowę i używane słownictwo. Takie zachowanie sprawia, że dziecko może poświęcać większą uwagę mowie i cieszyć się ułatwionym rozpoczynaniem oraz kontynuowanie długich i interesujących rozmów.
Dalsze sugestie dotyczące rozmów z dziećmi
Rodzice powinni zwracać szczególną uwagę na sposób, w jaki porozumiewają się ze swoimi dziećmi. Mówienie do nich jest bardzo korzystne i wzbogacające, zwłaszcza we wczesnych etapach rozwoju.
Oprócz mowy matczynej istnieje wiele innych strategii, które warto stosować, aby rozmawiać z dziećmi z maksymalną skutecznością.
Oto kilka cennych wskazówek, które pomogą Ci stymulować akwizycję języka u niemowląt i młodych dzieci:
- Schylaj się do wysokości, na której znajduje się dziecko i nawiązuj kontakt wzrokowy.
- Dołącz do rozmowy elementy zabawy, które angażują umiejętności mówienia i słuchania dziecka.
- Ucz malucha piosenek dla dzieci i je śpiewaj.
- Zaangażuj dziecko w codzienne aktywności, takie jak wyjście do sklepu.
- Słuchaj aktywnie, powtarzaj i formułuj na nowo to, co próbowało powiedzieć dziecko.
- Używaj wzmocnień pozytywnych.
Mowa matczyna: podsumowanie
Język mówiony to naturalna umiejętność, którą można opanować dzięki serii interakcji komunikacyjnych ze środowiskiem od samego momentu narodzin. Dzieci uczą się mówić przede wszystkim słuchając członków swojej rodziny, a zwłaszcza rodziców.
Właśnie dlatego używanie mowy matczynej i innych form pozytywnych wzorców komunikacyjnych odgrywa tak znaczącą rolę.
“Poziom zrozumienia i ekspresji werbalnej dziecka to czynnik determinujący jego lub jej rozwój osobisty, integrację społeczną oraz, oczywiście, wyniki w nauce.”
–Marc Monfort–
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Díez-Itza, E. (1993). Variaciones tonales en el habla a los niños y adquisición del lenguaje. Estudios de Psicología, 14(50), 33-47.
- García, M. M. R. (1993). La influencia del habla de estilo materno en la adquisición del lenguaje: valor y límites de la hipótesis del input. Anuario de psicología/The UB Journal of psychology, 45-64. https://www.raco.cat/index.php/AnuarioPsicologia/article/download/61191/88756
- Monfort, M. (2001). El niño que habla. Madrid: Cepe.
- Serena, F. J. C. (2001) El balbuceo. Disponible en este enlace.