Żałować, że zostało się rodzicem - jak to przezwyciężyć?
Wymagające pierwsze tygodnie po urodzeniu dziecka mogą być tak nieznośne, że wiele matek i ojców zaczyna żałować, że stają się rodzicami. Kiedy najdzie Cię ta frustracja, co możesz zrobić? Czy znasz pary, które żałują, że zostały rodzicami? Czy może, sama walczysz z obowiązkami rodzicielskimi i czujesz się przytłoczona? Te uczucia są bardziej powszechne, niż można sobie wyobrazić.
Choć prawdą jest, że miłość zawsze zwycięża, wielu zadaje sobie pytanie, co mogą zrobić, aby przezwyciężyć uczucie żalu. Ważne jest, aby rodzice wiedzieli, że wychowanie dziecka to ogromne wyzwanie.
Rodzicielstwo wiąże się z wieloma obowiązkami i emocjami, których nadmiar może czasami sprawić, że zaczniesz żałować, iż zdecydowałaś się na dziecko. Jeśli przechodzisz przez tę skomplikowaną emocjonalną fazę rodzicielstwa, czytaj dalej. W tym artykule postaramy się wzmocnić nadzieję i zapewnić Cię, że nie jesteś sama.
Żałować, że zostało się rodzicem: i co teraz?
Istnieje wiele powodów, dla których rodzice mogą żałować posiadania dzieci. Czynniki mogą się wahać od ciężaru wychowywania dziecka przez radykalną zmianę stylu życia, do tego, aby nie mieć wolności wyjścia i wystarczającej zabawy jak bywało wcześniej.
Możesz również obawiać się obecnej sytuacji na świecie. Może to obejmować akty przemocy, rasizm, zastraszanie, i tym podobne…
Oczywiste jest, że posiadanie dzieci całkowicie zmienia życie rodziców. Niektórzy mówią, że to jak tatuaż na czole; to coś trwałego, które już od jego urodzenia będzie Cię definiowało na zawsze.
Chociaż wiele ciąż nie jest planowanych, zawsze należy poważnie traktować rodzicielstwo. To powinno być uważane za świętość. Noworodek zmieni całą rodzinę. To nowe życie, którym musisz się opiekować przez co najmniej 18 lat.
Żal jako temat tabu
Żyjemy w społeczeństwie, które przywiązuje wielką wagę do pozorów. Zdając sobie sprawę z tego, że uważasz coś innego niż to, co mówi społeczeństwo, normalnie może być uznane za temat tabu. Może to sprawić, że poczujesz się jak przegrana lub zła.
Wielu rodziców, którzy mają problemy z wychowywaniem swoich dzieci, uważa, że nie można mówić o żalu z powodu bycia rodzicami.
Myślą w ten sposób, ponieważ boją się iść na przekór normom i być postrzegani jako źli ludzie. Co gorsza, obawiają się nazwania na głos swoich prawdziwych uczuć oraz żalu.
Temat ten może budzić kontrowersje. Stawia tą sytuację, która staje się coraz powszechniejsza w innym świetle. Na przykład wiele kobiet decyduje się nie mieć dzieci. Między innymi kilka bardzo sławnych gwiazd.
“Rodzicielstwo powinno być traktowane bardzo poważnie i uważane jako świętość. Noworodek przyniesie zmiany dla całej rodziny. “
Co teraz?
Wiele par decyduje się na dzieci ze względu na presję społeczną lub na ten sam model rodziny, który istnieje od wieków.
Wierzą, że ostatecznym celem szczęśliwego życia i udanej dorosłości jest posiadanie dzieci. Następnie, gdy mają do czynienia z wieloma obowiązkami rodzicielstwa, podupadają psychicznie.
Istnieje jednak wiele sposobów radzenia sobie z tą sytuacją. Pierwsza i najszybsza to rozmowa o Twoich uczuciach. Profesjonalna pomoc psychologa lub psychiatry może być bardzo kojąca. Ci eksperci zapewnią Cię na sesjach, że żałowanie, że zostaliśmy nowymi rodzicami jest bardzo normalną rzeczą.
Możesz także porozmawiać z członkami rodziny lub przyjaciółmi o sytuacjach, z którymi się spotykasz. Zrozumienie i miłość najbliższych osób zawsze pomoże Ci się uspokoić.
Książki o samopomocy
Jeśli z drugiej strony książki o samopomocy są dla Ciebie, na rynku jest wiele opowieści i książek o żałowaniu macierzyństwa. W tych lekturach rodzice przechodzący przez trudne etapy opowiadają o swoich doświadczeniach.
Opisują także, jak przetrwali te ciężkie czasy i znaleźli spokój. Zawsze dobrze jest pamiętać, że depresja i inne problemy ze zdrowiem psychicznym są równie ważne, jak ból fizyczny.
Wreszcie, jeśli uważasz, że Twój żal poważnie szkodzi Twojemu życiu, nie wahaj się poprosić o pomoc. Nie bój się o tym rozmawiać.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Ainsworth, M. S. (1979). Infant-mother attachment. American Psychologist. https://doi.org/10.1037/0003-066X.34.10.932
- Lahav, G. (2010). How To Survive and Thrive in the Mother-Mentor Marathon. Molecular Cell. https://doi.org/10.1016/j.molcel.2010.05.012