Zespół znikającego bliźniaka - co to jest i jakie są jego przyczyny?
Istnieją szczególne nieprawidłowości związane z ciążami bliźniaczymi, takie jak zespół znikającego bliźniaka. Zaburzenie to zostało odkryte po raz pierwszy w 1945 r. W wielu przypadkach ciąż podwójnych lub mnogich niektóre płody znikają nawet bez zauważenia tego faktu.
Często słyszeliśmy o przypadkach, w których dwoje lub więcej dzieci jest identyfikowanych we wczesnym okresie ciąży. Jednak po pewnym czasie nie ma już jednego ze zaobserwowanych płodów. Tkanka płodowa, znana również jako „znikający bliźniak”, zanika bez widocznych konsekwencji.
Zdaniem ekspertów wygląda to na zespół znikającego bliźniaka, ale w rzeczywistości płód zostaje utracony w wyniku mimowolnej aborcji.
Jak diagnozuje się zespół znikającego bliźniaka?
Zanim powszechne były badania kontrolne w formie USG, trudno było zidentyfikować „znikającego bliźniaka”. Jednak badania ultrasonograficzne w dzisiejszych czasach są wykonywane od samego początku ciąży.
Podwójne lub mnogie płody są wykrywane już w pierwszym trymestrze. Dlatego kolejne badania USG pokażą czy nastąpiła zmiana tego stanu. Na przykład dźwięk dodatkowego uderzenia serca nie jest już słyszalny.
Wcześniej zniknięcie jednego z płodów wykrywano dopiero po urodzeniu. Następnie analizowano łożysko i zrozumiano, że jeden z płodów zmarł. Dzisiaj dokładną diagnozę można uzyskać w ciągu pierwszych siedmiu tygodni ciąży.
Kiedy matka wraca na wizytę prenatalną po dowiedzeniu się, że jest w ciąży z bliźniakami, może odkryć, że brakuje jednego z płodów. Choć to może być zaskakujące, w wielu przypadkach matka mogła już mieć objawy poronienia. W tej sytuacji USG ujawnia, że jedno z bliźniąt przeżyło.
Zespół znikającego bliźniaka występuje z częstością do 30% w ciążach mnogich. Stwierdzono, że jest on częstszy u matek w wieku powyżej 30 roku życia. Szacunek ten odpowiada danym diagnostycznym, ponieważ badania ultradźwiękami są stosowane już we wczesnych stadiach ciąży.
Jakie są przyczyny występowania zespołu znikającego bliźniaka?
Dokładne przyczyny zespołu znikającego bliźniaka są nieznane. Istnieją jednak wystarczające dowody na to, że bliźniak, który znika, mógł cierpieć na zaburzenia genetyczne, ponieważ był embrionem. To założenie wynika z analizy łożyska po porodzie.
W tym sensie nie dzieje się to nagle, ponieważ utracony bliźniak wcześnie prezentuje jakieś anomalie. Często tkanka płodowa wykazuje nieprawidłowości chromosomalne, podczas gdy płód, który przeżył – nie. Inną możliwą przyczyną może być niewłaściwa implantacja.
Możliwe konsekwencje dla “ocalałych”
Przez “ocalałych” rozumie się żyjące płody, które nadal się rozwijają, jak również i samą matkę. W zależności od etapu, na którym występuje utrata bliźniaka, możliwe są różne wyniki.
Na przykład, jeśli zniknięcie nastąpi w pierwszym trymestrze, zwykle nie ma żadnych objawów lub poważnych konsekwencji. Jednak wszystko zależy od tego, co spowodowało utracenie drugiego bliźniaka.
Jeśli utrata nastąpi w drugim lub trzecim trymestrze ciąży, może istnieć zwiększone ryzyko dla żyjącego dziecka, w tym możliwe porażenie mózgowe.
Gdy nastąpi śmierć płodu w okresie embrionalnym łożysko, płyn i cała tkanka płodowa są ponownie wchłaniane. W większości przypadków tak się dzieje, ponieważ ocalały bliźniak wywiera nacisk na tkankę, całkowicie ją spłaszczając.
W oparciu o występujące spłaszczenie można zidentyfikować dwa typy przy urodzeniu:
- Fetus compressus: kiedy spłaszczony płód jest łatwy do zidentyfikowania i znalezienia
- Fetus papyraceous: absorpcja i / lub zanik jest zauważalny jedynie poprzez analizę łożyska lub utratę płynów.
Zespół znikającego bliźniaka można zidentyfikować po pojawieniu się objawów takich jak krwawienie, ból w obrębie miednicy lub skurcze macicy w pierwszym trymestrze. Jeśli masz którykolwiek z tych objawów, zaleca się jak najszybsze skontaktowanie się z lekarzem. Zazwyczaj ani matka, ani drugi bliźniak nie wymaga leczenia.
Jednakże, gdy zniknięcie nastąpi w drugim lub trzecim trymestrze ciąży, ciąża może być uważana za wysokiego ryzyka. Badanie ultrasonograficzne ujawni czy ciążę uda się donosić. W przeciwnym razie można wykonać uzasadnioną aborcję lub oczekiwać mimowolnej aborcji.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Jaime, A. L. A., & Torres, J. L. T. (2016). Síndrome del gemelo evanescente. Revista Internacional de Salud Materno Fetal, 1(1), 19-20. http://ojs.revistamaternofetal.com/index.php/RISMF/article/view/8
- Estela, D. E. V., & Maturrano, F. H. L. (2013). Feto evanescente, feto compreso, feto papiráceo. Interciencia, 4(3), 121-125. https://www.clinicainternacional.com.pe/pdf/revista-interciencia/11/caso_clinico_feto.pdf