Szczepionka Bexsero - wszystko co musisz o niej wiedzieć

Jeśli już udało Cię się zaszczepić dziecko słynną szczepionką Bexsero to można powiedzieć, że masz wiele szczęścia. W tym artykule opiszemy zastosowanie Bexsero, czyli preparatu najlepiej chroniącego przed chorobami wywołanymi przez meningokoki grupy B.

Najważniejsze informacje o szczepionce Bexsero

Czym ona jest?

Bexsero jest szczepionką przeciwko bakteriom meningokoków z grupy B. Bakterie te są przyczyną wystąpienia meningokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i sepsy. Szczepionka chroni przed trzema z czterech wariantów bakterii. Jej skuteczność jest oceniana na 90%. Natomiast jej ogólny wskaźnik ochrony to około 70%.

Największymi zwolennikami tej szczepionki są pediatrzy. Twierdzą oni, że choć ryzyko zarażenia się bakteriami meningokoków jest niewielkie, to jednak jeśli do niego dojdzie, konsekwencje są ogromne. Skutki uboczne są łagodne i podobne do tych, które występują w przypadku innych szczepionek, dlatego według pediatrów należy ją stosować.

Czym są meningokoki z grupy B?

Meningokoki to bakterie powodujące groźne inwazyjne zapalenie opon mózgowych oraz sepsę. Są to bardzo niebezpieczne choroby, które mogą doprowadzić do śmierci. Według posiadanych danych śmierć następuje w 1 na 10 przypadków.

Bakteriami tymi mogą zarazić się ludzie w każdym wieku. Jednakże większe prawdopodobieństwo zarażenia występuje w przypadku małych dzieci, ponieważ ich system immunologiczny jest jeszcze słaby. To dlatego są najbardziej podatne na ich działanie.

Jeśli dojdzie do zarażenia meningokokami można stosować kurację antybiotykową. Jednakże choroba na ogół postępuje tak szybko, że kuracja okazuje się nieskuteczna. Dlatego najlepszą metodą jest zapobieganie chorobom wywołanym przez bakterie z grupy meningokoków poprzez szczepienie ochronne szczepionką Bexsero.

Meningokokowe zapalenie opon mózgowych

Meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest bardzo groźną infekcją, która atakuje opony mózgowo-rdzeniowe. Może doprowadzić do poważnego uszkodzenia mózgu. Jeśli nie jest odpowiednio leczona może doprowadzić do śmierci. Wskaźnik umieralności w takich przypadkach wynosi 50%.

Bakterie meningokoków przenoszone są drogą kropelkową. Znajdują się w wydzielinie z nosa, ust i gardła nosiciela. Bliski i długotrwały kontakt z nosicielem sprzyja możliwości przedostania się bakterii do zdrowego organizmu. Przeciętny czas inkubacji bakterii wynosi 4 dni, ale może też wynosić od 2 do 10 dni.

Nawet jeśli choroba jest wykryta wcześnie i odpowiednie leczenie jest szybko zastosowane to i tak 10% osób zakażonych umiera. Śmierć następuje w ciągu od 24 do 48 godzin od momentu wystąpienia objawów. Wśród 20% nieśmiertelnych przypadków choroba ta powoduje uszkodzenia mózgu, utratę słuchu i problemy w rozwoju organizmu.

Najczęstszymi objawami zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych są:

• sztywność karku,
• wysoka temperatura,
• światłowstręt,
• rozdrażnienie i brak zainteresowania otoczeniem,
• ból głowy,
• wymioty.

Sepsa

Sepsa jest bardzo groźnym stanem organizmu, który wynika z tego, że system immunologiczny źle odpowiedział na wykrytą bakterię. Nie jest to zatem samodzielnie występująca choroba, ale reakcja organizmu na zakażenie.  Sepsa powstaje na poziomie komórkowym. Jest to bardzo złożony proces chemiczny.

We krwi pojawia się coraz więcej cytokin, czyli substancji białkowych mających pobudzić komórki do obrony przed bakterią. Zmiana ich stężenia może jednak spowodować rozregulowanie całego systemu immunologicznego. W naczyniach krwionośnych tworzą się zakrzepy, a osocze z krwi przedostaje się do tkanek. Niedotlenione komórki ulegają uszkodzeniu.

W najpoważniejszych przypadkach może dojść do całkowitej niewydolności jednego lub więcej organów. Niskie ciśnienie krwi może spowodować osłabienie akcji serca. Pacjenci, u których wystąpiła sepsa muszą być leczeni na oddziale intensywnej opieki lekarskiej.

Lekarze podają wówczas odpowiednie antybiotyki, leki obkurczające naczynia krwionośne i pobudzające kurczliwość mięśnia sercowego i inne. W wielu przypadkach, aby usunąć zakażenie konieczne jest przeprowadzenie operacji.

Efekty uboczne zastosowania szczepionki Bexsero

Efekty uboczne są łagodne:

• gorączka
• rozdrażnienie
• zaczerwienienie w miejscu podania szczepionki

Powinno się ją podawać indywidualnie, osobno od innych szczepionek, zalecanych niemowlakom. Odstęp pomiędzy Bexsero, a innymi szczepieniami powinien wynosić co najmniej 3 tygodnie.

W przypadku gorączki można podać paracetamol, ale i tak nie powinna ona trwać długo. Przez pierwsze 24 godziny od szczepienia można również przykładać lód w miejsce nakłucia. Nie wahaj się przed zaszczepieniem swojego maluszka!