Depresja poporodowa - przyczyny, objawy, leczenie

Depresja poporodowa - przyczyny, objawy, leczenie

Ostatnia aktualizacja: 28 października, 2018

Gdy słyszymy jak ktoś mówi “depresja poporodowa” wyobrażamy sobie najczęściej zmęczoną matkę z płaczącym dzieckiem w ramionach. Ale depresja poporodowa to znacznie więcej niż tylko to.

Depresja poporodowa to rodzaj depresji, który dosięga najczęściej matki tuż po urodzeniu dziecka i może trwać nawet rok.

Zdarzają się też sytuacje, kiedy depresja poporodowa dotyka mężczyzn, jednak takich przypadków jest zdecydowanie mniejszość.

Badania pokazują, że aż 25% kobiet po urodzeniu dziecka doświadcza co najmniej jednego z objawów depresji poporodowej.

Pokazuje to, że częstotliwość występowania jest całkiem wysoka, dlatego powinniśmy przyjrzeć się temu problemowi.

Depresja poporodowa – przyczyny

Depresja poporodowa może być spowodowana różnymi czynnikami. Należą do nich:

  • Zmiany fizyczne Ciąża zmienia Twoje ciało całkowicie. Po urodzeniu dziecka powód tych zmian jest już poza Tobą, ale Ty zostajesz ze swoim zmienionym ciałem. Trudno jest się z tym pogodzić i zrozumieć, że ciało potrzebuje dużo czasu, aby wrócić do poprzedniej formy.
  • Zmiany otoczenia – Teraz dziecko jest już w domu. Od samego początku wymaga ono 100% uwagi i zaangażowania. Wpłynie to na Twoje życie towarzyskie i zawodowe. Już nie wszystko będzie zależało tylko od Ciebie, ale teraz to mały człowiek staje się dowódcą Twojego życia.
  • Utrata niezależności i przestrzeni osobistej – Poziom zaangażowania, które dziecko wymaga przekracza to, co sobie wyobrażałaś. Przez jakiś czas nie będziesz mieć w ogóle własnej przestrzeni osobistej, dziecko będzie w centrum uwagi.
  • Brak snu – Zmęczenie, które towarzyszy pierwszym miesiącom z dzieckiem jest bardzo dobrze znane wszystkim matkom. Brak odpowiedniej ilości snu wpływa na ogólne wyczerpanie organizmu, co może doprowadzić do depresyjnych myśli.
  • Presja, żeby być dobrą matką – Dopuszczenie innych do dawania Ci rad jak się zajmować dzieckiem, w połączeniu z Twoimi własnymi przekonaniami, może doprowadzić do zamętu w Twojej głowie.
  • Wcześniej istniejące problemy psychiczne – depresja, choroba dwubiegunowa, stany lękowe
  • Stosowanie narkotyków, alkoholu i inne szkodliwe zachowania w czasie ciąży.
Depresja poporodowa

Skup się na wróceniu do formy psychicznej i fizycznej, abyś mogła swojemu dziecku dać z siebie to, co najlepsze.

Depresja poporodowa – objawy

Należy sobie uświadomić, że pierwsze dwa tygodnie po porodzie na ogół pełne są płaczu, rozdrażnienia i przemęczenia. To jeszcze nie są objawy depresji poporodowej. Depresja poporodowa to szczególny, długotrwały rodzaj smutku, który wpływa na skrajne zmiany zachowania matki względem dziecka:

  • Nadmierne zaangażowanie w zajmowanie się dzieckiem.
  • Strach przed byciem z dzieckiem sam na sam.
  • Brak zainteresowania sobą albo brak zainteresowania dzieckiem.

Następujące objawy można także zaliczyć do objawów depresji poporodowej:

  • Silne poruszenie i rozdrażnienie.
  • Wysoki stopień niepokoju.
  • Bezsenność.
  • Brak apetytu.
  • Poczucie daremności i wyrzutów sumienia.
  • Brak koncentracji i energii.
  • Myśli samobójcze.

Co robić, aby przezwyciężyć depresję poporodową?

Jedną z najważniejszych rzeczy jest zdanie sobie sprawy, że depresja poporodowa występuje częściej niż nam się wydaje. Bycie matką jest trudne. Wiąże się z wieloma zmianami, do których musisz się przystosować natychmiastowo. Pogodzenie się z tym nie jest łatwe.

Depresja poporodowa
Jeśli zaobserwujesz, że Twój poziom smutku jak i czas jego trwania jest niepokojący poszukaj pomocy u specjalisty.

Psycholog zaleci odpowiednią terapię lub inne środki, które pomogą Ci przez to przejść.

Warto też spróbować zastosować się do poniższych wskazówek:

  • Szukaj wsparcia wśród najbliższych. Twój partner, Twoja rodzina i przyjaciele mogą Ci pomóc w domowych obowiązkach i w zajmowaniu się dzieckiem – często chcieliby, ale nie wiedzą jak, wystarczy im powiedzieć co mają robić.
  • Nie wstydź się tego, przez co przechodzisz. Nie ukrywaj uczuć, nie czuj się winna za to, że jest Ci źle. Masz prawo czuć się smutna i przeciążona nową sytuacją.
  • Rozmawiaj z innymi mamami. Wiele matek sądzi, że wszyscy oczekują od nich, że będą szczęśliwe i dlatego ukrywają prawdziwe uczucia i nie rozmawiają o swoich trudnościach i problemach w obawie przed byciem osądzonym negatywnie – to błędne koło.
  • Pamiętaj, nie ma matek idealnych, są tylko dobre matki. Skup się na regeneracji, na odzyskaniu równowagi psychicznej i fizycznej, abyś mogła dać swojemu dziecku to co masz w sobie najlepsze. Nie martw się, dziecko i tak będzie Cię kochać.

Ponadto jako matka musisz mieć świadomość, że Twoje dziecko potrzebuje Ciebie i tylko Ciebie, bardziej niż czegokolwiek innego na świecie. Ta świadomość z pewnością pomoże Ci odzyskać wewnętrzną siłę, której potrzebujesz.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Evans, M., Vicuña, M., & Marín, R. (2003). Depresión postparto realidad en el sistema público de atención de salud. Revista chilena de obstetricia y ginecología, 68(6), 491-494.
  • Hasbún Hernández, J., Risco Neira, L., Jadresic Marinovic, E., Galleguillo U, T., González A, M., & Garay S, J. (1999). Depresión postparto: prevalencia y factores de riesgo. In Rev. chil. obstet. ginecol.
  • Medina, E. (2013). Diferencias entre la depresión postparto, la psicosis postparto y la tristeza postparto. Perinatología y Reproductiva Humana.
  • Mendoza, C., & Saldivia, S. (2015). Actualización en depresión postparto: el desafío permanente de optimizar su detección y abordaje. Revista médica de Chile, 143(7), 887-894. https://scielo.conicyt.cl/scielo.php?pid=S0034-98872015000700010&script=sci_arttext
  • Miranda Moreno, M. D., Bonilla García, A. M., & Rodríguez Villar, V. (2015). Depresión Postparto. Trances.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.