Świerzb u dzieci: objawy, przyczyny i leczenie

Przejrzane i zatwierdzone przez: dermatolog Maria del Carmen Hernandez.

Napisany przez Maria del Carmen Hernandez

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia, 2021

Świerzb jest pasożytniczą infekcją skóry, która charakteryzuje się swędzeniem, głównie w nocy i rumieniowymi grudkami.

Świerzb u dzieci jest powszechną i zaraźliwą chorobą skóry. Chociaż może ona dotyczyć dzieci na wszystkich poziomach społeczno-ekonomicznych, osoby żyjące w ubóstwie lub w przeludnionych warunkach są znacznie bardziej narażone na zachorowanie.

Ryzyko zachorowania na świerzb jest większe u małych dzieci, osób starszych i osób z osłabionym układem odpornościowym.

Świerzb u dzieci – przyczyny

Świerzb jest wywoływany przez roztocze Sarcoptes Scabiei, które rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni kontakt ze skórą. Roztocze pozostaje żywe bez kontaktu ze skórą przez około 24 do 36 godzin. Przenosi się przez odzież, prześcieradła i inne materiały jest ograniczone.

U zakażonego dziecka rozwija się reakcja nadwrażliwości na roztocze, jego jaja i odchody. Może to nastąpić po 3 tygodniach od ekspozycji na czynnik zakaźny.

W 2009 roku świerzb został uznany przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za chorobę skóry. Z kolei do przeniesienia roztoczy wystarczy zaledwie 10 minut kontaktu ze skórą.

Świerzb u dzieci – objawy

Objawami tej infekcji pasożytniczej są rumieniowe grudki i uogólniony świąd, który zwykle nasila się w nocy. Według publikacji Towarzystwa Pediatrycznego Asturii, u dzieci zmiany znajdują się na dłoniach, podeszwach stóp i biegunie głowowym.

Jednak u dorosłych występowanie jest różne i zazwyczaj pojawia się między palcami, w zgięciu nadgarstka, łokci lub pach, lub na narządach płciowych i piersiach.

Wszystkie te objawy pojawiają się po około 3 tygodniach od kontaktu z roztoczem. Jednakże, w przypadku ponownego zakażenia, objawy kliniczne pojawiają się w ciągu kilku godzin.

Jak stawiana jest diagnoza?

Rozpoznanie świerzbu opiera się na obserwacji zmian na skórze przez lekarza specjalistę w czasie konsultacji. Jednocześnie przeprowadza dokładne osłuchanie w celu wykluczenia innych chorób. Jeśli jednak diagnoza zostanie potwierdzona roztocza, jaja lub odchody pochodzące z zeskrobiny skóry mogą być obserwowane pod mikroskopem.

Jeśli diagnoza nie jest potwierdzona, można rozważyć wykonanie biopsji zmiany w celu uzyskania większej pewności. Jednak nie jest to zabieg, który wykonuje się często.

Diagnozy różnicowe

Świerzb jest często mylony z innymi wykwitami świądowymi:

• Egzema.
• Liszajec.
• Grzybica ciała.
• Świerzbiączka guzkowa.
• Zapalenie skóry.
• Patologie świądowe.
• Łuszczyca.

Jednak w przypadku świerzbu możliwe jest znalezienie ścieżek, którymi porusza się roztocze. Są to tzw. tunele. Są to białe linie serpentynowe, które wskazują na obecność pasożytów.

Świerzb u dzieci – możliwości leczenia

Bezobjawowych lub objawowych członków gospodarstwa domowego należy leczyć jednocześnie, aby uniknąć przeniesienia lub ponownego zakażenia. Głównym powodem leczenia osób bez objawów jest to, że wystąpienie objawów może trwać tygodniami.

Permetryna

Permetryna 5% w postaci maści lub kremów do stosowania miejscowego jest leczeniem pierwszego wyboru. Należy ją nakładać na skórę od szyi do palców stóp, zwykle na noc, a następnego dnia spłukać.

Nawet w przypadku niemowląt ze świerzbem, należy ją stosować również na twarzy. Tydzień po zastosowaniu preparatu procedurę powtarza się w celu zabicia larw, które w tym czasie zdążyły się wykluć. Pacjentów i członków rodziny należy ostrzec, że swędzenie może utrzymywać się przez długi czas.

Iwermektyna

Doustna iwermektyna jest kolejną opcją dostępną w leczeniu świerzbu u dzieci. U dzieci powyżej 10 roku życia podaje się dawkę początkową i kolejną po tygodniu.

Ta opcja terapeutyczna zaleca się ze względu na następujące zalety:

• Ze względu na wygodę i dobre wyniki w leczeniu.
• Bezpieczeństwo.
• Łatwość podawania. Zmniejsza prawdopodobieństwo nadużycia lub niewłaściwego zastosowania.
• Niewiele działań niepożądanych.

Inne warianty

Prześcieradła, kołdry, ręczniki i odzież należy odkazić. Inne możliwości terapeutyczne obejmują miejscowe stosowanie lindanu, 5% osadu siarki, malationu i miejscowo iwermektyny.

Siarka wytrącona 5% w wazelinie jest wskazana u kobiet w ciąży i małych dzieci, chociaż jej zapach i problematyczna aplikacja mogą utrudniać leczenie. Ostatecznie, nawet przy odpowiednim leczeniu, objawy i oznaki mogą utrzymywać się przez kilka tygodni i dopiero wtedy całkowicie ustąpić.

Dobre rokowanie ściśle wiąże się z odpowiednim leczeniem chorego i jego bliskich kontaktów. Dlatego też, jeśli nie przeprowadzi się leczenia, świerzb może rozprzestrzenić się na resztę osób z najbliższego otoczenia.