Rany emocjonalne z dzieciństwa - o tym jak powstają
Rany emocjonalne, które pojawiają się w dzieciństwie, zostają przeniesione w dorosłość. Te rany sprawiają wrażenie, jakby zostały zadane fizycznie. Gdy tylko dziecko nauczy się zachowywać, reagować, czuć i myśleć w określony sposób – gdy dorośnie – trudno będzie zmienić jego podejście.
Według badań psychologicznych istnieją dziecięce rany emocjonalne, które wpływają na całe postrzeganie życia. Poniżej przeczytasz więcej na ten temat.
Najczęściej występujące rany emocjonalne
Strach przed odrzuceniem
Niezależnie od tego, czy ten lęk jest bezpodstawny, czy nie, opiera się na strachu przed społecznym odrzuceniem. Może to być na przykład poczucie utraty ochrony przez ukochaną osobę. Dzieci, które boją się odrzucenia, dorastają z tym lękiem, i następnie mogą stać się osobami o niskiej samoocenie, które nie czują do siebie miłości. Stają się ludźmi, którzy poświęcają własną opinię, własne zdanie, aby przyjąć kryteria oceny innych.
Lęk separacyjny
Jest to strach przed byciem oddzielonym od swoich rodziców. Uczucie ciągłej samotności i opuszczenia w dzieciństwie mogą później uformować dorosłego, który jest pełen lęku, bojaźliwy i pozbawiony uczuć. Lęk przed separacją może również wpłynąć na psychikę i utworzyć nieśmiałych i uległych dorosłych.
Upokorzenie
Doznanie upokorzenia, czy to przed rodziną, czy w kręgach społecznych może powodować powstanie ran emocjonalnych. Dzieje się tak, gdy ktoś umniejsza nasze dokonania i cechy i wyśmiewa się z nas. Kiedy jesteśmy krytykowani lub odrzucani, może to doprowadzić do tego, że staniemy się albo nieśmiali i wiecznie cierpiący, albo na odwrót – tyranizujący i bezwzględni.
Niesprawiedliwość
Bycie ofiarą niesprawiedliwych żądań lub nagan może uczynić dziecko niepewnym i nieufnym. Kiedy stajnie się dorosłe, może być ciągle nastawione negatywnie i pesymistyczne. Czasami może nadmiernie i niepotrzebnie krytykować wszystko, co się wokół niego dzieje.
Zdrada
Kiedy dorośli nie spełniają danych przez sienie obietnic, oczekiwania dziecka nie stają się rzeczywistością. Dziecko, które zostanie zranione w ten sposób, może stać się nieufne i antyspołeczne. Teraz, oprócz poprzednio omówionych problemów (rany emocjonalne), przedstawimy dwa inne zachowania, które są raniące dla dziecka, ale niestety powszechne w społeczeństwie.
Brak uczuciowości
Uważamy, że brak uczucia jest jedną z najbardziej szkodliwych przyczyn z jakich powstają rany emocjonalne. Każdy, kto dorasta pozbawiony miłości ze strony rodziny, może być uwarunkowany do bycia nieszczęśliwym. Uczucie jest nam tak samo konieczne, jak jedzenie, czystość lub zapobieganie chorobom. Mózg, podobnie jak reszta ciała, musi być stymulowany i zaopatrzony we wszystkie składniki, których potrzebuje.
Kiedy dzieci cierpią z powodu braku uczucia ze strony rodziny, stają się bardziej podatne na zarażenie się chorobami. Mogą nawet mieć opóźniony rozwój fizyczny i zaburzenia zachowania. Mogą również cierpieć z powodu stresu i mieć problemy, jeśli chodzi o relacje z innymi.
Brak uczuć w dzieciństwie jest jedną z emocjonalnych ran, które wkradają się w dorosłość, tworząc zimne i niewrażliwe jednostki. To ludzie, którzy cechują się niskim poziomem empatii i trudnością z nawiązaniem relacji miłosnych.
Emocjonalne porzucenie
Emocjonalne porzucenie to kolejna rana emocjonalna, która uderza w dziecko i przenosi się na dorosłość. Dzieci pozbawione bliskości z rodzicami dorastają z pustką w sercu i z poczuciem bycia niedocenianym. Emocjonalne opuszczenie pojawia się, gdy rodzice nie mają dla dziecka wystarczająco dużo czasu, albo po prostu dlatego, że nie odczuwają z nim więzi, na skutek czego pozostają fizycznie i duchowo oddaleni.
Ta emocjonalna rana jest postrzegana jako rodzaj krzywdzenia dzieci. Brak uczucia ma w sobie niszczycielską moc. Czasami jest to rana, która prowadzi do depresji, problemów z rozwojem i przewlekłego smutku.
Jak zminimalizować rany emocjonalne?
Aby zapobiec powstaniu ran emocjonalnych u dziecka zalecamy:
- Poświęcanie większej ilości czasu na zajmowanie się nimi. Nie deleguj tego zadania osobom trzecim.
- Porozmawiaj z nim na tematy, które je interesują. Zapytaj o jego punkt widzenia i spróbuj odpowiedzieć na jego pytania.
- Nigdy nie porównuj dziecka z innymi. Jeśli chcesz, aby dziecko uzyskiwało tak dobre oceny jak inni, lepiej zachęć je do nauki.
- Pomagaj mu w problemach, nie minimalizuj ich.
- Nagradzaj i chwal jego osiągnięcia. W ten sposób podniesiesz jego poczucie własnej wartości oraz samoocenę.
- Możesz także poprosić o pomoc specjalistę, który pomoże rozwiązać takie problemy, jak śmierć krewnego, rozwód, nieśmiałość i prawda o pochodzeniu (w przypadku adopcji).
Istnieje wiele rad, które mogą pomóc. Jednak największy wpływ na zapobieganie ranom emocjonalnym u dzieci ma ich własna rodzina.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Pérez, V. R., & Martínez, L. M. R. (2015). Apego, miedo, estrategias de afrontamiento y relaciones intrafamiliares en niños. Psicología y salud, 25(1), 91-101. http://psicologiaysalud.uv.mx/index.php/psicysalud/article/view/1342
- Stamateas, B. (2012). Heridas emocionales: sanar el pasado para un mañana mejor. B De Books.
- Valiente, R. M., Sandín, B., & Chorot, P. (2002). Miedos comunes en niños y adolescentes: Relación con la sensibilidad a la ansiedad, el rasgo de ansiedad, la afectividad negativa y la depresión. Revista de psicopatología y Psicología clínica, 7(1), 61-70. http://revistas.uned.es/index.php/RPPC/article/view/3922
