Kąciki wzbogacające program nauczania w klasie
Obecny system edukacji wymaga od nauczycieli wykorzystywania innowacyjnych metodologii w celu spełnienia potrzeb każdego ucznia. W dzisiejszym artykule wytłumaczymy jak można zastosować w klasie kąciki wzbogacające program nauczania.
Kąciki wzbogacające program nauczania to świetny i prosty środek wspomagający rozwój umiejętności uzdolnionych uczniów. Stworzenie takiego kącika jest bardzo łatwe. Wystarczy wyznaczyć przestrzeń w klasie, w której bardzo zmotywowani uczniowie mogą wykonywać różne aktywności.
Takie kąciki stanowią cenny zasób edukacyjny, który można wykorzystać, gdy uzdolnieni uczniowie skończą swoje zadania. Jednak mogą korzystać z nich wszyscy uczniowie, spędzając w nich trochę czasu choćby raz w tygodniu.
Kąciki wzbogacające program nauczania: co je cechuje?
W kącikach wzbogacających program nauczania znajdują się materiały i zasoby, które umożliwiają uczniom samodzielną pracę i rozwój kreatywności. Nauczyciele i profesorowie odpowiadają za przygotowanie takiego obszaru (jednego lub kilku) w swoich klasach. Od czasu do czasu mogą zmieniać ich zawartość, jeśli tylko uznają, że nadszedł na to czas.
Nauczyciele powinni ocenić różne kąciki na podstawie analizy zalet i wad, jakie zgodnie z ich obserwacjami płyną z ich wykorzystywania. Główne założenie tych małych ośrodków nauki to zapewnianie lepszej odpowiedzi na potrzeby uczniów, zwłaszcza tych o dużych zdolnościach intelektualnych.
Dlatego też nauczyciele i profesorowie muszą być gotowi wprowadzać zmiany w kącikach, aby lepiej dostosować je do potrzeb swoich uczniów.
Wprowadzenie kącików wzbogacających program nauczania do klasy spełnia następujące role:
- Kąciki wzbogacające program nauczania zwiększają poziom motywacji pośród uczniów.
- Zwiększają liczbę zadań bazujących na badaniach i dochodzeniach.
- Zwiększają kreatywność.
- Zapewniają większą różnorodność zadań wykonywanych w klasie.
- Takie małe ośrodki nauczania zapewniają jak najlepszą odpowiedź na potrzeby intelektualne uczniów.
- Poszerzają znajomość różnych pojęć, procedur i postaw.
Rodzaje wzbogacania programu nauczania
Kąciki wzbogacające program nauczania można podzielić na dwie główne kategorie:
- Pionowe wzbogacanie programu nauczania. Polega na zwiększaniu ilości treści, które mogą przyswajać dzieci.
- Poziome wzbogacanie programu nauczania. W tym przypadku zwiększanie ilości treści schodzi na dalszy plan. Ta odmiana kącików koncentruje się na tworzeniu powiązań w obrębie treści, które przyswajają uczniowie.
W każdym z tych dwóch typów znajduje się wiele najróżniejszych odmian kącików wzbogacających program nauczania, które mogą być wykorzystane przez nauczycieli. W dalszej części znajdziesz kilka przykładów.
Przykłady pionowych kącików wzbogacających program nauczania
Koperty do pogłębiania wiedzy
To pierwszy przykład na pionowe wzbogacanie programu nauczania. Koperty kryją dodatkowe treści dotyczące tematów przerabianych w klasie, których dziecko może się nauczyć.
Ten kącik zakłada stworzenie specjalnej przestrzeni dla dzieci, w której będą mogły się samodzielnie uczyć. W takiej przestrzeni mieści się kilka kopert zawierających różne aktywności, które poszerzają wiedzę uczniów na określony temat. Takie ćwiczenie stanowi doskonałe uzupełnienie dydaktycznych lekcji przeprowadzanych przez nauczyciela lub treści zamieszczonych w szkolnych podręcznikach.
Foldery kreatywności
To kolejny przykład pionowego wzbogacania programu nauczania. W tym przypadku nauczyciele zapewniają uczniom foldery z wieloma zadaniami. Takie zadania są związane z tematami, o których akurat uczy się cała klasa.
Foldery pomagają uczniom rozwijać różne aspekty kreatywności. Właśnie dlatego stanowią doskonałą metodę pracy z uczniami o wyższych zdolnościach intelektualnych. Podczas wykonywania aktywności z folderów, uczniowie rozwijają następujące obszary:
- Autonomię,
- Wyobraźnię,
- Kreatywność,
- Umiejętność uczenia się jak się uczyć,
- Umiejętność wyszukiwania i badania.
Przykłady poziomych kącików wzbogacających program nauczania
Aktywności interdyscyplinarne
Ta odmiana polega na stworzeniu w klasie kącika, w którym uczniowie mogą wykonywać zadania interdyscyplinarne. Muszą poszukiwać związków między różnymi pojęciami i procedurami z różnych przedmiotów lub obszarów nauki.
W tej aktywności nie chodzi o to, aby uczniowie nauczyli się dodatkowych treści z danego przedmiotu. Nacisk kładzie się raczej na tworzenie połączeń między różnymi przedmiotami znajdującymi się na tym samym poziomie. Dzięki temu dzieci poszerzają swoje rozumienie nie tylko jednego przedmiotu, ale również innych.
Nauka tworzenia takich interdyscyplinarnych powiązań jest niezwykle istotna. Dzięki niej dziecko zaczyna posiadać o wiele bardziej globalną wizję uczenia się.
Aktywności wspomagające pogłębianie wiedzy
Takie kąciki wzbogacające program nauczania umożliwiają wykonywanie aktywności, które pogłębiają rozumienie dzieci. Zwiększają ich umiejętność myślenia na wyższym poziomie dzięki wykorzystaniu taksonomii Blooma.
Innymi słowy, dzieci uczą się bazując na hierarchii podzielonej na poziomy poznawcze, od najprostszego po najbardziej złożony.
W takiej przestrzeni dzieci stykają się z wieloma aktywnościami związanymi z danym tematem lub obszarem nauki. Aktywności są rozdzielane według osiągnięcia określonych celów. Zaczynają się od zapamiętywania i kończą na tworzeniu.
Dzięki temu aktywności, które pozwalają dzieciom pogłębić ich wiedzę, stanowią doskonałe narzędzie do motywacji. Co więcej, pomagają uczniom zrozumieć, że uczenie się to stopniowy proces.
Podsumowanie
Na sam koniec warto podkreślić, że wykorzystywanie kącików wzbogacających program nauczania w klasie wywiera pozytywny wpływ na wszystkich uczniów. Jednak najwięcej korzyści niosą dla uczniów o wysoko rozwiniętych zdolnościach intelektualnych. Takie kąciki pozwalają uczniom pozyskać głębsze, szersze i globalne spojrzenie na proces uczenia się.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Arocas, E., Martínez, P. y Martínez, M. D. (2004). Experiencias de atención educativa con el alumnado de altas capacidades. Valencia: Generalitat Valenciana. Conselleria de Cultura, Educació y Esport.
- Bloom, B. (1956). Taxonomy of educational objectives: Handbook I, The cognitive domain. Nueva York: David McKay & Co.
- Cobo, C., Eguren, J., Fernández, S., Galende, I., González, M.I., Armendáriz, J.M, Pérez, M. M. y Puertas, M. L. (2014). Enriquecimiento curricular. País Vasco: Servicio de Imprenta y Reprografía del Gobierno Vasco.
- Gallego, C. y Ventura, M. P. (2007). Actividades de ampliación para el alumnado de altas capacidades. Orientaciones para el profesorado (Etapa primaria). Navarra: Centro de recursos de educación especial de Navarra.
