Mówienie do siebie - objaw wybitnej inteligencji dziecka?

Często mówi się, że mówienie do siebie wskazuje na pewien rodzaj zaburzeń, że dzieci, które to robią są zdenerwowane lub stało się im coś poważnego. Jednak rzeczywistość może zaskakiwać. Dzieci te są nie tylko zdrowe psychicznie, ale często również bardziej inteligentne. Według badań przeprowadzonych przez psychiatrę Luisa Rojas Marcos’a, mówienie do siebie pomaga precyzyjniej i trafniej myśleć.

Podejmowane w ten sposób decyzje są więc bardziej trafne. Myśli są również lepiej zorganizowane, a nawet stanowią ważne wsparcie dla osobistego rozwoju. Mówienie do siebie potwierdza tylko inteligencję. Zawsze powtarzaj to swojej córce czy synowi, aby wiedziało o tej zależności.

Dlaczego mówienie do siebie jest pozytywnym zjawiskiem?

Wielu rodziców widziało wielokrotnie swoje dzieci bawiące się i rozmawiające ze sobą. Co więcej zjawisko to może się zdarzyć nawet u dorosłych.  Wielu ludzi rozmawia ze sobą podczas wykonywania różnych czynności. A to z pewnością może być oznaką ich wysokiej inteligencji.

Pamiętaj, aby nigdy nie upominać o to dziecka. Monologi te wnoszą duży wkład w rozwój ich języka, a także pomagają w kontroli własnego zachowania. Najmłodsi zdobywają przy tym doskonałe umiejętności.

Jeśli uważnie obserwujesz swoje dzieci z pewnością zdajesz sobie sprawę, że mówią więcej, gdy są same niż gdy są w towarzystwie.  Monologi u dzieci w wieku 10 lat stanowią od 20% do 60% ich interakcji.

Psychologowie, rodzice i wychowawcy od zawsze postrzegali to zachowanie jako oznakę nieposłuszeństwa, rozproszenia, a nawet niestabilności psychicznej.

Z drugiej strony niektórzy eksperci postrzegają tę sytuację jako rozwój umiejętności poznania u dziecka. Uznając ten model jako integralną część jego rozwoju, wszyscy zaangażowani w nauczanie powinni promować go u zdrowych dzieci, a także wdrażać u osób z zaburzeniami psychicznymi.

Sytuacje podczas których dzieci mówią do siebie

Wyróżnia się 3 sytuacje, w których dzieci prowadzą ożywiony monolog:

• Przed wykonaniem danej czynności.
• W trakcie jej wykonywania.
• Po jej zakończeniu.

Wymienione rodzaje sytuacji są pewną analizą, jaką robi dziecko. Dokładnie tą samą jak planowanie zabaw. Gdy zacznie ono planować gry lub zadania, zacznie ono głośno ze sobą rozmawiać. Sprzyja to dobremu zdrowiu psychicznemu. Nie tylko utrzymuje neurony w stanie aktywności, ale także podsyca zainteresowanie dziecka w czynnościach dla niego ważnych.

Korzyści z monologu

• Dzieci, które prowadzą ze sobą monolog, stymulują się do działania i rozwiązywania problemów. Samodzielnie uczą się rozwiązywać pewne sytuacje. Zdobyte więc na tym etapie umiejętności staną się bardzo pomocne w przyszłości.
• Mówienie do siebie pozwala ulepszyć umiejętności komunikacji. Wynikiem jest wykreowanie świadomej jednostki z wysokimi umiejętnościami społecznymi.
• Dziecko, które bawi się samodzielnie, a przy tym ze sobą rozmawia, lepiej rozwija umiejętności językowe.

• Dziecko nauczy się odróżniać rzeczy w środowisku, w którym dorasta.
• Umysł dziecka stopniowo zaczyna działać w logiczny sposób.
• Kiedy dziecko udaje czy do siebie mówi oznacza to, że jego myśli są ukierunkowane na osiągnięcie konkretnego celu.
• Jeżeli Twoje dziecko mówi do siebie głośno, wpływa to na poprawę znajomości języka, pobudzając jednocześnie zdolność do szybkiego uczenia się i przyswajania wiedzy.
• Dziecko w ten sposób rozbudza chęć poznania i ciekawość. Udaje mu się to za pomocą własnego głosu. W ten sposób wpływa także na poznanie własnego ja, a także swojego charakteru.
  

Podane argumenty pozwalają na stwierdzenie, że dziecko mówiące do siebie po prostu szuka najlepszego rozwiązania problemu. Monolog ten jest więc narzędziem dodatkowym, bardzo pomocnym w dopasowaniu rozwiązań do danej sytuacji.

Podsumowując

Wielu naukowców stwierdziło, że istnieje związek między inteligencją, a ilością i jakością rozmów. Oznacza to, że im bardziej inteligentne jest dziecko, tym częściej będzie używało swojego głosu i szukało rozwiązań poprzez mówienie do siebie. Treść takiego monologu będzie również bardziej dojrzała.

Dzieci, które rozmawiają ze sobą, mają okazję opowiedzieć sobie fantazje, porozmawiać z wyimaginowanym przyjacielem a nawet z przedmiotami, które tak naprawdę nie istnieją. W ten sposób mówią jasno o swoich marzeniach.  Rozmowa z samym sobą jest więc uważana za narzędzie w pomocy rozwoju samokontroli i myślenia.