Brak stymulacji może opóźniać rozwój Twojego dziecka
Nie wszystkie dzieci są stymulowane psychicznie w prawidłowy sposób lub nie odbywa się to tak często, jak to konieczne. Brak stymulacji może powodować opóźnienia w rozwoju niemowląt. W tym artykule znajdziesz odpowiedź jak zidentyfikować brak odpowiednich bodźców a także jak uporać się z tym problemem.
Dzieci potrzebują opieki, miłości i uwagi przede wszystkim od rodziców i rodzeństwa. Nie mając tych fundamentalnych interakcji które je motywują i rozbudzają, powstają zazwyczaj różne poziomy i typy opóźnień w ich rozwoju.
Brak stymulacji może powodować niewielkie konsekwencje psychologiczne, emocjonalne i społeczne. Można to zaobserwować w różnych rodzajach zastoju podczas ich wzrostu. Przede wszystkim tyczy się to zacofania umiejętności intelektualnych, trudności w integracji ze społeczeństwem, złego zarządzania emocjami czy niedostatecznej samokontroli.
Agresywne reakcje małego dziecka są demonstracjami pewnych niedociągnięć, które odzwierciedlają cykl rozwojowy w pierwszych miesiącach jego życia. Zazwyczaj konsekwencje tych frustracji spowodowane są brakiem uwagi, motywacji czy brakiem wczesnej stymulacji.
Czym jest wczesna stymulacja?
“Pobudzenie i troska począwszy od samych narodzin zapewnia dzieciom najlepsze możliwości rozwoju fizycznego, intelektualnego i społecznego. Ich zdolności i umiejętności pozwolą na stawanie się lepszymi niż byliby bez tych cennych bodźców psychicznych i intelektualnych.”
Stymulacja to narzędzie, które wszystkie matki powinny nauczyć się rozwijać w czasie wzrostu dziecka. Służy to przede wszystkim umocnieniu osobowości i poczucia własnej wartości a także integracji społecznej. Ważne, aby dzieci były dobrze stymulowane począwszy od przebywania w łonie matki aż do 7 roku życia. W tym okresie mózg dzieci jest najbardziej podatny.
Miłość jest głównym i pozytywnym bodźcem jaki możemy zaoferować naszemu dziecku. Brak miłości może negatywnie wpłynąć na integrację dziecka ze społeczeństwem i sprzyjać deficytowi koncentracji.
Jak zaobserwować brak stymulacji u mojego dziecka?
Matki instynktownie znają swoje dzieci. Czasami jednak mogą nie zdawać sobie sprawy z pewnych aspektów. Niektóre sposoby rozpoznania czy nasze dziecko cierpi na brak stymulacji są wymienione poniżej:
- wolny postęp rozwoju umiejętności motorycznych
- słabe obchodzenie się z umiejętnościami motorycznymi w ich wieku
- trudności w radzeniu sobie z podstawowymi czynnościami, takie jak raczkowanie
- ekstremalna nieśmiałość
- problemy językowe lub opóźnienie w mówieniu
- niska samoocena (częste używanie słów takich jak: nie mogę, nie wiem itd.)
- słabe relacje międzyludzkie
Brak bodźców stymulujących. Co robić w takiej sytuacji?
Gdy zauważysz pewne zachowania Twojego dziecka wskazujące na brak stymulacji, w zależności od ich poziomu rozwoju możesz podjąć pewne działania. Wprowadzając zmiany w Twoim domu lub/i łącząc je z narzędziami zaoferowanymi przez fachowca po zapoznaniu się z problemami dziecka, możesz osiągnąć skuteczne efekty.
- Na każdym etapie rozwoju możliwe jest wprowadzanie bodźców lub aktywności, które są odpowiednie dla jego rozwoju pod względem wieku. Może być to taniec, śpiewanie dziecięcych piosenek czy zabawa w chowanego.
- Przytulanie, pocałunki, dotykanie, masowanie, uśmiechanie się i rozmowa są środkami stymulacji. Reprezentują one miłość, cierpliwość i spokój. Te narzędzia pomogą wzmocnić więź z Twoim dzieckiem.
- Nastrój malucha może się zmienić, gdy zauważy brak zainteresowania z Twojej strony. Zdemotywowane dziecko nie będzie wykazywało więcej zainteresowania nauką i rozwojem. Zapewnij mu pomoc w określaniu swoich uczuć, powtarzaniu i demonstrowaniu.
- Najłatwiejszym sposobem na zmianę nastroju dziecka jest przytulenie go i spędzanie z nim więcej czasu. Im więcej czasu chce ono pozostać w Twoich ramionach, tym bardziej wyniki okażą się pozytywne i satysfakcjonujące.
- Profesjonalna pomoc jest doskonałą opcją dla cięższych przypadków. Może ona pomóc dzieciom w obszarach psychomotorycznych, poznawczych i emocjonalnych.
- Terapia grupowa pozwala na socjalizację z innymi dziećmi z tymi samymi trudnościami. Włącza ona muzykę, kształty, kolory i konkretne ćwiczenia do nauki, które można stosować później w domu.
Od narodzin dziecko ma potrzebę uczenia się i odkrywania otaczającego go świata. Wsparcie na etapie rozwoju z towarzyszącą mu dobrą i pełną miłości stymulacją wywiera pozytywny wpływ na wiele aspektów jego życia.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Choca, F. (2007). VÍNCULO EN EL BEBÉ PREMATURO. Revista de APPIA-Octubre, (16), 56. https://www.bvspsi.org.uy/local/TextosCompletos/appia/079737212007001605.pdf
- Espina, A., & Ortego, A. (2005). Guía práctica para los trastornos de déficit atencional con/sin hiperactividad. Ed. Janssen Cilag.
- Fajardo, E., Pazmiño, M. I. A., & Dávalos, Á. (2018). La estimulación temprana como factor fundamental en el desarrollo infantil. Espirales revista multidisciplinaria de investigación, 2(14), 25-36. https://scholar.archive.org/work/mc2wbvnq2rbp5ovgaej7revhca/access/wayback/http://www.revistaespirales.com:80/index.php/es/article/download/229/178
- Huerta, R. (2011). El juego simbólico. PULSO. Revista de Educación, (34), 227-230. https://revistas.cardenalcisneros.es/index.php/PULSO/article/view/122/98
- Jeta, P. M. P. A. (1998). El desarrollo emocional infantil (0-6 años): Pautas de educación. In Ponencia presentada en el congreso de Madrid. España. http://www.waece.org/biblioteca/pdfs/d069.pdf
- Muñoz Silva, A. (2005). La familia como contexto de desarrollo infantil: dimensiones de análisis relevantes para la intervención educativa y social.
- Vernengo, M. P., Zucchi, A., Silver, R., Felberg, L., Mindez, S., Mrahad, M. C., … & Raznoszczyk de Schejtman, C. (2008). Dimensiones del juego madre-bebé en el primer año de vida: Escala de Interacción Lúdica. In XV Jornadas de Investigación y Cuarto Encuentro de Investigadores en Psicología del Mercosur. Facultad de Psicología-Universidad de Buenos Aires. https://www.aacademica.org/000-032/242
- Villanueva Suárez, C., & Sanz Rodríguez, L. J. (2009). Ansiedad de separación: delimitación conceptual, manifestaciones clínicas y estrategias de intervención. Pediatría Atención Primaria, 11(43), 457-469. http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=s1139-76322009000400008
- Silberg, J., & Castillo, L. S. (1998). Juegos para desarrollar la inteligencia del bebé. Oniro.