Kara cielesna - jej wpływ na IQ twojego dziecka

Kara cielesna - jej wpływ na IQ twojego dziecka
María Alejandra Castro Arbeláez

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 06 maja, 2018

Kara cielesna i atak słowny, regularnie występujące w dzieciństwie, mogą prowadzić do rozwinięcia niskiego poczucia własnej wartości. Kara cielesna stosowana na co dzień w dzieciństwie zwiększa ryzyko, że dziecko sięgnie w przyszłości po narkotyki lub posunie się do samobójstwa.

Kiedy się rodzimy, mamy podobne reakcje na bodźce, których doświadczamy w życiu: przyjemność, zdziwienie, złość, rozpacz, wstyd i inne. Wraz z wiekiem reakcje te łączą się z naszymi własnymi doświadczeniami, aby nadać kształt złożonemu życiu emocjonalnemu.

Dobre samopoczucie dzieci pogarsza się, gdy są źle traktowane. W większości przypadków karom cielesnym towarzyszą ostre słowa, które wpływają na ich poczucie własnej wartości. Stają się przygnębione, smutne i unikają kontaktu z członkami rodziny i przyjaciółmi. Niepokój i negatywny obraz mogą się rozwinąć, wpływając na to, jak dziecko postrzega siebie jako osobę.

Niepewność z kolei prowadzi do słabych wyników w nauce i trudności w przyswojeniu wiedzy z przedmiotów szkolnych. Tworzy to poważne luki w wiedzy co z kolei denerwuje rodziców i cykl krzywdzenia i kar cielesnych się pogłębia.

Nawet w rozwiniętych krajach nadal istnieje duża liczba osób dorosłych, które akceptują karę fizyczną, pomimo dowodów wskazujących na to, że nie tylko nie działa, ale wręcz szkodzi. Poza tym istnieją skuteczne alternatywy.

Kara cielesna obejmuje użycie siły, któremu często towarzyszy również krzyk oraz zadawanie dziecku bólu i dyskomfortu w celu poprawy jego zachowania. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że ogromna większość rodziców, którzy biją swoje dzieci, była również bita przez własnych rodziców.

Każda kara jest zepsuta: każda kara sama w sobie jest zła.

-Jeremy Bentham-

Kara cielesna nie tylko powoduje chwilowy ból u dzieci. Może również powodować traumę, która pozostanie w nich na całe życie. Jednym z aspektów tego, według badań przeprowadzonych przez naukowców w Stanach Zjednoczonych, jest obniżenie ilorazu inteligencji, co utrudnia wykonywanie każdej działalności, którą podejmują w dorosłym życiu.

Zagniewany chłopiec

Kara cielesna – skuteczne alternatywy

Rodzice mogą w różny sposób wywrzeć wpływ na rozwój swoich dzieci. W niektórych przypadkach może nastąpić poczucie frustracji i bezradności, które prowadzi do wymierzania kar cielesnych. Jednym z najbardziej przydatnych sposobów na zapobieganiu takiej sytuacji jest promowanie słów zamiast działań.

Oto kilka sposobów, aby to zrobić:

  • Możesz używać słów zamiast działań, rozmawiając z dzieckiem o tym, jakie zachowania są akceptowalne i niedopuszczalne, co jest niebezpieczne, a co nie.
  • Posłuchaj swojego dziecka, aby dowiedzieć się, dlaczego coś zrobiło lub przestało coś robić. Pozwalając mu wyjaśnić powody, wzmacniasz ich zdolności argumentacyjne i decyzyjne.
  • Słowo “dyscyplina” pochodzi od łacińskiego “discere”, co znaczy uczyć się. W okresie dziecięcym ma to szczególne znaczenie. Zachowania dzieci są ściśle związane z ich uczuciami. Dlatego dyscyplina to proces, który pociąga za sobą uczenie się o zachowaniu i uczuciach, które go powodują.
  • Popraw samoocenę dzieci przez chwalenie ich, gdy zachowują się dobrze.
  • Twórz zasady i egzekwuj je bez agresji.
  • Okazuj dziecku dużo miłości i ciepłych uczuć.
  • Dzieci identyfikują się z rodzicami, więc bądź dobrym przykładem. Naśladują zarówno działania, jak i słowa. To, jak rodzice zachowują się, mówią i działają, ma głęboki wpływ na rozwój ich dzieci.
Ojciec czyta książki z synem

Kara cielesna ma ograniczoną skuteczność i może mieć bardzo szkodliwe skutki uboczne. Rodzicom należy pomagać i zachęcać do opracowywania innych metod niż uderzanie w celu kontrolowania niepożądanych zachowań.

Jeśli chcemy wychować dziecko nieagresywne i nie skłonne do stosowania przemocy, nie powinniśmy promować kar cielesnych.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Aguirre, E., Montoya, L., & Reyes, J. (2006). Crianza y castigo físico. Diálogos, 4, 31-48. https://www.aacademica.org/eduardo.aguirre/8.pdf
  • Baumrind, D. (1996). The Discipline Controversy Revisited. Family Relations, 45(4), 405- 414.
  • McMahon, R. (1991). Entrenamiento de padres. En V.E. Caballo (ed.), Manual de técnicas de terapia y modificación de conducta, Madrid: Siglo XXI.
  • Sánchez Gutiérrez, Ginette. (2009) Teorías de niñas y niños sobre el castigo parental. Revista Electrónica “Actualidades Investigativas en Educación”; Universidad de Costa Rica; San Pedro de Montes de Oca, Costa Rica;  vol. 9, núm. 2, mayo-agosto, 2009, pp. 1-29; 31 pág  https://www.redalyc.org/pdf/447/44713058002.pdf
  • Tabares, X. (1998). El castigo a través de los ojos de los niños. Bogotá. D.C.: CES-Universidad Nacional de Colombia.
  • Víquez Jiménez, Mario Alberto. (2014) Castigo físico en la niñez: un maltrato permitido. UNICEF; San José; Costa Rica; 158 págs https://www.unicef.org/CastigoFisico-final-9octubre-web.pdf

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.