Więź matki z dzieckiem a złota godzina - czy znasz zależność?
Więź matki z dzieckiem zaczyna się na długo przed porodem. Cały proces jej tworzenia jest niezwykle ważny i trwa również po narodzinach. Nie zapominajmy, że macierzyństwo zaczyna się od pierwszego momentu, w którym kobieta zaczyna czuć się jak matka.
W dzisiejszym artykule jednak chcielibyśmy wyjaśnić Ci, jak na więź matki z dzieckiem ma wpływ tak zwana złota godzina.
Narodziny i chwile, które nastąpią zaraz po nich, to szczególnie wrażliwy czas: złota godzina umacnia więzi. Więzi te, wytworzone w czasie pierwszych wspólnych chwil, pozostawiają trwałe piętno na matce i dziecku, kładąc podwaliny pod ich związek.
W tych chwilach oba ciała są zalane prolaktyną, oksytocyną i beta-endorfinami. Te substancje neurochemiczne są często określane jako “cząsteczki miłości”.
Powiedzmy, że w normalnych warunkach, to, co się dzieje ciele matki i dziecka, to miłość od pierwszego wejrzenia. Matka jest wpatrzona w noworodka. Tymczasem dziecko wyczuwa, że jego matka była jego pierwszym domem i ufa jej. W ten sposób tworzą się między nimi więzi uczuć.
Znaczenie pierwszego wrażenia: narodziny
Jeszcze niedawno praktyka w szpitalach polegała na szybkim przewijaniu noworodka, pokazywaniu matce jej dziecka, a następnie zabraniu do inkubatora. Świeżo upieczone matki miały szczęście, jeśli udało im się choćby przez kilka chwil poprzytulać swoje maleństwo.
Wyobraź sobie, jak wygląda to z perspektywy małego dziecka, które przez 40 tygodni słuchało bicia serca matki, gdy kąpało się w ciepłej i uspokajająco ciemnej macicy.
Podobnie, nie powinniśmy przeoczyć znaczenia ojca w chwili narodzin. Im bardziej uczestniczy w tym akcie, tym bardziej zaangażowany i oddany będzie w przyszłości. Dlatego ważne jest, aby był świadkiem narodzin swojego dziecka.
Kontakt fizyczny: klucz do rozwoju noworodka
Jak wiemy, w czasie ciąży i porodu tworzą się połączenia między układami neurologicznymi, hormonalnymi i odpornościowymi matki i dziecka. Mogą one stanowić klucz do emocjonalnego i fizycznego dobrostanu dziecka.
Jedną z głównych form uczenia się jest kontakt fizyczny i przytulanie. W ten sposób dziecko rozwija swoją zdolność okazywania miłości i zaufania. Instynktownie maksymalizujmy kontakt na tym etapie, komunikując się za pomocą przytulania i gestów bliskości.
Poprzez te zachowania oferujemy naszym dzieciom pierwszą lekcję inteligencji emocjonalnej. Nawet jeśli nie zdają sobie sprawy z tego, co robimy, przekazujemy im, że wszystko jest w porządku, że je chronimy i zapewniamy bezpieczeństwo w tym wielkim, obcym dla nich świecie.
Więź matki z dzieckiem a złota godzina
Większość ekspertów zaleca, aby personel kliniczny szanował tak zwaną “złotą godzinę” po urodzeniu. Oznacza to, że matka ma co najmniej godzinę, aby nawiązać bezpośredni, fizyczny kontakt, bez żadnych zakłóceń i przerw. Czyszczenie, pomiary i testy zawsze mogą poczekać.
Specjaliści twierdzą, że kontakt fizyczny matki z dzieckiem stabilizuje oddech noworodka i poziom tlenu w jego ciele. Utrzymuje również właściwy poziom cukru we krwi oraz jej ciśnienie. Redukuje hormony stresu i uspokaja płaczące dzieci.
Ten rodzaj kontaktu może nawet ułatwić rozpoczęcie karmienia piersią, pomagając mleku matki zacząć płynąć i zmniejszając jednocześnie ryzyko hipotermii u dziecka.
Jednak ta godzina kontaktu ze skórą nie tylko ułatwia stabilizację i regulację procesów fizjologicznych. Jest to również złoty czas na stworzenie więzi, naturalnie wzmacniający relację między matką a dzieckiem.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
- Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
- Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
- Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
- Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.